Begin november werd Nederland opgeschrikt door de urine-enkels van de moeder van staatssecretaris Van Rijn, die hiermee behoorlijk nat ging op zijn beleid. Je zou toch denken dat er vanuit de beroepsgroep zélf een krachtig signaal zou komen nu de bezuinigingen de patiëntenzorg diep raken.
Maar nee, het was de 82 jarige Ben Oude Nijhuis, wiens vrouw in dezelfde zorginstelling verblijft als de moeder van de staatssecretaris, die in het tv-programma Pauw korte metten maakte met de staatssecretaris. Van Rijn bleef maar herhalen dat de tekortschietende zorg hem had geïnspireerd de politiek in te gaan. Het klonk steeds holler. Helaas is mijn held Ben Oude Nijhuis onlangs plotseling overleden. Wie neemt het nu nog op voor de patiënt, vraag ik me af. Want wat is er toch met onze collega-zorgverleners aan de hand? Begin november berichtte de krant dat een medewerker van het Isala-ziekenhuis was geschorst omdat hij in een operatiekamer patat had gebakken. Hoe haal je het in je hoofd om zoiets te doen?
Maar het wordt nog gekker, 1 procent van de zorgverleners blijkt te stelen van patiënten. 50.000 patiënten worden jaarlijks het slachtoffer! Eerst dacht ik: waar zijn die cijfers op gebaseerd? Maar ook al zou het flink overdreven zijn, elke diefstal is er 1 teveel. Kwetsbare ouderen die met hun handtas onder het kussen en hun portemonnee in hun onderbroek slapen, omdat ze bang zijn bestolen te worden, het is ongehoord. Werkgevers gaan nu gebruikmaken van een zwarte lijst, om te voorkomen dat zorgmedewerkers en zorgvrijwilligers die cliënten bestelen of mishandelen na ontslagen te zijn vrolijk bij de buren aan de slag kunnen.
Ik maak me echt zorgen, en verwacht elke dag schokkender nieuws. Bijvoorbeeld dat
– op een afdeling urologie een fontein gemaakt is van po’s, urinalen, gevlochten katheters en urinezakjes, en dat dat een enorme wateroverlast veroorzaakte;
– op een afdeling cardiologie verpleegkundigen op de monitors van de hartbewaking een game geïnstalleerd hebben;
– er een kookworkshop in een obductieruimte wordt gehouden, dat er een hennepkwekerij is aangetroffen in een ziekenhuisapotheek en er bbq’s worden georganiseerd in de spoelkeuken van de afdeling longziekten…
Chief Nursing Officer Marieke Schuurmans waarschuwde er al voor: de zorg mag niet te veel op de IKEA gaan lijken. Ze doelde daarbij op verpleegkundigen die te ver doorschieten in het stimuleren van zelfmanagement, dat wil zeggen de patiënt een pakket zorg bieden en vervolgens weglopen. Ik vond dat een mooie vergelijking en borduur er op voort: een professionele verpleegkundige is in bezit van een inbussleutel en een handleiding, heeft geen tijd voor normoverschrijdend gedrag en komt op voor de patiënt. Een professionele verpleegkundige bakt ze elke dag pas echt bruin!
Marcellino Bogers was ziekenverzorgende, psychiatrisch verpleegkundige, verpleegkundig docent, belangenbehartiger, en beleidsmedewerker. Is nu cabaretier, dagvoorzitter, congresontwikkelaar, auteur van Humor als verpleegkundige interventie en mede-eigenaar van Congressen MetZorg.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account