Je hebt vast meegekregen dat de wijkverpleegkundige terug is als spin in het web. Maar wat doet een wijkverpleegkundige nu precies? Voor mij een uitdaging om in een beperkt aantal zinnen het vak te gaan omschrijven. Goed, ik ga een poging wagen.
Werken in de thuiszorg heeft een saai imago, merk ik op feesten en partijen. Je ziet cliënten jaren achter elkaar en alle dagen zijn hetzelfde en je werk bestaat uit billen wassen. Niets is natuurlijk minder waar. Toen ik tijdens de opleiding proefde van de vrijheid en mogelijkheden die zorg aan huis mij bood, wilde ik niets anders meer. Je bent lekker zelfstandig bezig, bent veel buiten en je komt in de meest bijzondere en gekke situaties terecht. Als wijkverpleegkundige is geen één dag hetzelfde. Je moet kennis hebben van heel veel verschillende ziekten en aandoeningen zodat je cliënten voorlichting kan geven en collega’s kan instrueren. Je bent een echte generalist. Je bent vernieuwend bezig en kan verbindingen leggen tussen wonen, zorg en welzijn. Niet alleen samenwerken met collega’s binnen de organisatie maar ook collega’s van andere organisaties. De gouden regel is: ken de buurt! Welke instanties en organisaties zitten er in de buurt en hoe kunnen we samenwerken? Samenwerken met huisartsen, gemeente, politie, huisbazen etc.
Zo had ik laatst samen met een collega een afspraak met een mevrouw van de kerkraad. Samen hebben we gebrainstormd over hoe we de kwetsbare ouderen kunnen opsporen. Samenwerken is echt de toekomst. Door je kennis van de buurt kun je mensen ook naar de juiste instanties doorverwijzen.
Naast het netwerken ben je verantwoordelijk voor de kwaliteit van zorg. Je hebt de kennis in huis dus kunt dit ook overbrengen op collega’s. Bij cliënten thuis ben je op je hoede. Je hebt een signalerende rol. Hoe gaat het met iemand, zijn er vragen, lichamelijke klachten of achteruitgang. Is er meer zorg nodig of kunnen we iets gaan afbouwen. Je bevordert de zelfredzaamheid en probeert iemand te ondersteunen in het versterken van zijn of haar zelfmanagement. In complexere situaties is het van belang om het aanspreekpunt te zijn. Cliënten en mantelzorgers worden vaak overspoeld. Een aantal weken geleden ben ik gestart met een wijkverpleegkundig spreekuur. Hier kunnen mensen uit de wijk terecht met al hun vragen op het gebied van wonen, zorg en welzijn. Ook verzorg je als wijkverpleegkundige intakegesprekken bij nieuwe cliënten.
Uiteraard heb je wel de vrijheid nodig om dit alles te kunnen uitvoeren. Hoe de toekomst er voor alle wijkverpleegkundigen gaat uitzien is de grote vraag. Ik heb er ideeën voor en idealen genoeg over. Ik hoop in ieder geval kwaliteit te kunnen blijven bieden aan mensen in en rondom de wijk want goede kwaliteit van zorg zal er nodig blijven. Er ligt nog meer dan genoeg werk. Ik denk dat zeker niet alle kwaliteiten van de wijkverpleegkundigen nu goed benut worden.
Hoe dan ook, wijkverpleging is een mooi beroep maar je moet wel tegen een stootje kunnen. Als je vanaf je 16de meedraait in de zorg en nu 29 bent (zoals ik), heb je gelukkig al veel kunnen leren om je te bewapenen in de wereld van zorg aan huis.
Klinkt het nog steeds saai of heb ik je overtuigd? Voor de twijfelaars, draai gerust een dagje met me mee!
Wil je reageren? Registreren kan heel eenvoudig én gratis.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account