Een cliënt lijkt in korte tijd opeens depressief te worden. Wat blijkt: ze wordt bestolen door haar zoon. Conny vraagt zich af wat iemand bezielt om zijn eigen ouder te bestelen.
Bij ons woonde een cliënt waarmee het al een poosje niet goed ging. Van de vrolijke, opgeruimde vrouw die ze eerst was, bleef in een korte tijd niet veel meer over. Ze at slecht, viel kilo’s af, sliep bijna niet meer en het leek alsof ze depressief werd.
De huisarts kon echter niets bijzonders vinden. We moesten het nog maar even aankijken. Het leek erop dat haar problemen niet door iets lichamelijks veroorzaakt werden. Dus zou het wel een geestelijk probleem zijn, dacht de dokter. Hij had geen ander advies dan mevrouw slaaptabletten voor te schrijven. Ik hoopte dat dit de oplossing zou zijn. Na een aantal weken kon mevrouw weer slapen. Uiteraard wel met slaapmedicatie. Verder bleven haar klachten bestaan.
Op een middag ben ik bij haar gaan zitten. Ze keek vreemd op, want het is niet alledaags dat er een zuster zomaar bij je komt zitten. Eerst begon ik over koetjes en kalfjes. Ze luisterde en gaf af en toe antwoord.
Toen vroeg ik haar of ze ergens bang voor was. Meteen was het raak, er kwam een stortvloed aan woorden. Ze werd bestolen door haar eigen zoon. Ze was er per toeval achter gekomen. Haar bankrekening was behoorlijk geplunderd, vertelde ze. Maar ik mocht er niets over zeggen. Uiteindelijk is het weer goed gekomen tussen de cliënt en haar zoon.
Ik denk nog vaak aan dit voorval terug. Wat bezielt iemand om zijn eigen ouder te bestelen? En wat dapper om dit je eigen kind te vergeven!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account