Ik schreef al eerder over een reorganisatie in mijn ziekenhuis. Sinds kort ben ik seniorverpleegkundige. De bedoeling is dat fouten en hiaten worden ondervangen door de continuïteit en ervaring van de seniors. Klinkt goed.
Salaris
De randvoorwaarden voor dit nieuwe systeem zijn echter verre van ideaal. Zo krijg je niet méér salaris om je extra uitdagingen te belonen. Nee, de niet-senior gaat een schaal omlaag!
Visite
Om de problemen uit het oude systeem van organiseren te voorkomen, moet de senior goed zicht houden op haar team. Zo’n team bestaat overdag uit 13 tot 20 patiënten. Komt er een specialist dan mogen alleen seniorverpleegkundigen ze te woord staan. De senior loopt dus drie keer per week ruim een uur – vaak twee – visites. Daarnaast moet de senior ervoor zorgen dat al het besprokene in de dossiers belandt. Al het overdragen maakt dat er gaten vallen. En het is mooi dat artsen niet vijf a zes verschillende verpleegkundigen te woord hoeven staan. Artsen juichen het toe.
Decubitus
De seniors juichen echter nog niet. Ik moet – als voorheen – voor zes patiënten zorgen. Dat wil zeggen: Hoe lang je visites ook uitlopen, de mensen moeten wel gewassen worden. Deze zes moeten kritische bekeken worden op decubitus en ontslagplanning . Er moet iemand zijn die doorvraagt en rapporteert. Maar hoe doe je dat? In dezelfde tijd als vroeger voor dezelfde patiënten zorgen. Plús voor de andere patiënten binnen je team visiteslopen, rapporteren en overzicht houden. Je moet coördineren terwijl iedereen tegelijk je naam roept. Want de senior is het aanspreekpunt.
Seniorschap
Het seniorschap schijnt in andere ziekenhuizen al te draaien. Of alweer afgeschaft te zijn. Wat ik me afvraag: zijn de ideeën van de directie haalbare kaart voor ons?
Hoe doen jullie het? Herkennen jullie bovenstaande? Hoe brengen wij dit tot slagen?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account