Broeders. Met een grijns op mijn gezicht las ik het artikel op Nursing.nl over vooroordelen over mannelijke verpleegkundigen. Het is ook wel een raar plaatje, een broeder in een zusterpost. Wat moet hij daar nou?
Een van de vooroordelen die besproken wordt in dat artikel is dat verpleegkundige een vrouwenberoep is. Ook ik had moeite met de welbekende vooroordelen over de verpleegkunde toen ik mij 3 jaar geleden inschreef voor de opleiding. Oudjes wassen, haren kammen, baby’s badderen? Ik verpleegkundige? Echt niet!
Via google struinde fora en websites af of het wel ‘kan’, een man in de verpleging. Voor de potentiële broeders die dat nu doen en op deze blog terechtkomen. Ja, het kan. Sterker nog, je bent gewild op de afdeling. Patiënten vinden het leuk om een broeder te zien en collega’s zien graag een broeder in het team. Zijn vrouwelijke verpleegkundigen in de meerderheid? Ja, dat zijn ze. Is dat erg? Nee, en waarom zou dat zo zijn? De lichting broeders stijgt zelfs elk jaar, ik ondervind het met mijn eigen ogen. De verpleegkunde is steeds meer in trek bij jongens.
Maar het blijft lastig, want als je eenmaal die drempel over bent zit je nog met de buitenwereld. Zelf heb ik nog nooit meegemaakt, maar genoeg broeders die te maken hebben gehad met het vooroordeel dat mannelijke verpleegkundige homo’s zijn. Is dat waar? Nee, ik en vele andere broeders zijn ‘gewoon’ heteroseksueel. En dan nog, moet het wat uitmaken? Jammer genoeg in onze huidige samenleving wel. In voetbalstadions worden voetballers uitgescholden voor homo, en de scheidsrechter is per direct een homo als hij, in de ogen van de supporters, een verkeerde beslissing maakt. Ik walg ervan, laat iedereen toch in zijn waarde. Allochtoon, homoseksueel, tienermoeder niemand verdient een vooroordeel op basis van lucht.
Ik wijk een beetje af, maar dat komt ook omdat ik mij hierover ook flink kan opwinden. Maar weer centraal! Wil ik een dokter worden? Nee. Had ik de ambitie? Ja, vroeger op het vwo. Ik wilde chirurg worden. Toch is het een naar vooroordeel. Je kiest met je hart en verstand voor de opleiding en dan krijg je het verwijt dat je dit als opstapje gebruikt voor geneeskunde. Al zijn het meer de hbo’ers die last van dit vooroordeel hebben. Ik heb het nog nooit gehoord. Wel een aantal keer dat patiënten pas na uren doorhadden dat ik geen dokter ben en/of co-schappen loop. En bij buitenlanders is het ook wel eens voorgekomen. ‘Thank you, doctor! You’re a great person,’ zei een patiënt dit jaar nog tegen mij. Ik vind het wel grappig, ik ben de medisch specialist als het gaat om washandjes, po-stoelen, katheters en prikjes. Maar al met al ben ik het meest blij om wie ik echt ben. Een (psychiatrie) verpleegkundige.
Wat vinden de andere (leerling)verpleegkundigen hier van? Een stelling: ‘Mannelijke verpleegkundigen zijn meer dan welkom in de verpleegkunde.’
Lees ook het artikel 4 vooroordelen over mannelijke verpleegkundigen.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account