Moet je familie wegsturen bij een heftige gebeurtenis als bijvoorbeeld een reanimatie, of mogen ze blijven? Longarts Sander de Hosson zwengelde de discussie flink aan met één van zijn columns.
In zijn column beschrijft Sander de Hosson een situatie met een patiënt die een epileptisch insult krijgt. ‘De vrouw ligt scheef in bed, haar armen en benen trekken woest samen. De aanval duurt nu al minimaal 40, misschien wel 50 minuten. Hier toont de natuur zich van een ongenadige kant. Het is een status epilepticus met verwoestende kracht. Als de rust enigszins is wedergekeerd zit haar man ineengezakt op de stoel naast het bed van zijn vrouw. “Doe iets,” mompelt hij nauwelijks hoorbaar. “Had ik hem hier weg moeten sturen?” schiet door me heen.’
Nursing Experience 2016
Sander de Hosson spreekt op 6 december op de Nursing Experience in de Reehorst te Ede. Meer informatie over het congres>>>
Zijn verhaal zorgde voor een flinke discussie onder verpleegkundigen op de Facebookpagina van Nursing. Moet je de familie bij zo’n heftige gebeurtenis laten blijven, of wegsturen? De meningen lopen uiteen.
Familie wegsturen bij reanimatie
Leonie: ‘Ik zou zeggen wegsturen. Ik heb als 18-jarige meegemaakt dat mijn vader gereanimeerd werd met alles erop en eraan. In mijn herinnering vloog zijn lichaam wel een meter in de lucht. Uiteindelijk is hij toch overleden, ondanks dat hulpverleners hun stinkende best deden. Ik heb de beelden van die reanimatie nog op mijn netvlies.’
Zenaida: ‘Ik zou familie wegsturen want als wij afgeleid worden heeft de patiënt daar geen enkel belang bij op dat moment.’
Prema: ‘Helaas is het in de praktijk – lees op straat – voor de hulpdiensten erg bemoeilijkt om hun werk te kunnen uit oefenen doordat er mensen zich er mee bemoeien en of “leuk” denken te zijn door fysiek lastig te gaan vallen, en zeker bij zo’n heftige gebeurtenis, is het denk ik fijner voor de hulpverleners dat er geen emotionele omstanders zijn die vanuit hun emotie negatief kunnen reageren.’
Familie niet wegsturen bij reanimatie
Rianne: ‘Laat de keuze bij de familie zelf, indien ze geen hinderlijkheden veroorzaken. Dan hebben ze nooit het gevoel dat ze iets is opgelegd tijdens een heftige situatie, waar ze achteraf veel last van kunnen krijgen. Nu houden ze zelf de regie.’
Tessa: ‘Mijn vader is thuis gereanimeerd, ik heb de reanimatie zelf opgestart. Toen de hulpverleners arriveerden werd ik eraf getrokken en naar buiten gestuurd. Ik was daar op dat moment – en af en toe nog steeds – behoorlijk woest over. Ik vind inderdaad dat je die keuze echt bij de familie moet laten in verband met de verwerking.’
Sonja: ‘Laat familie erbij. Wij mochten niet bij de reanimatie (meerdere keren) van onze dochter zijn omdat dat op de ok was. Ook nu nog, ruim 4 jaar later, vraag ik me af hoe het verlopen is. Alle uitleg van de artsen is duidelijk geweest maar altijd anders dan zelf aanwezig zijn.’
Wat zegt de wetenschap?
Uit onderzoek blijkt dat het mogelijk goed is voor de verwerking als familieleden aanwezig zijn bij de reanimatie van hun naaste. Verpleegkundigen van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis (OLVG) in Amsterdam deden hier in 2014 ook onderzoek naar. Daaruit bleek dat familieleden drie maanden na het bijwonen van de reanimatie van een naaste door ambulancepersoneel thuis, op straat en op de spoedeisende hulp significant minder symptomen hebben van PTSS. ‘De aanwezigheid van familieleden bij een reanimatie is een belangrijk punt van discussie,’ aldus de verpleegkundigen. ‘Dit zou op basis van de bestaande literatuur overwogen moeten worden. Daarnaast is het belangrijk dat familieleden tijdens de reanimatie goed begeleid worden door een verpleegkundige of arts. Dit zou kunnen worden opgenomen in het afdelingsprotocol.’
Lees meer over dit onderzoek van het OLVG
Familie die aanwezig is bij reanimatie heeft minder kans op PTSS>>>
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account