Tijdens mijn hbo-v-tijd werd er al holisme gepreekt. Somatiek was duidelijk. In de zorg zijn mensen met lijven en ziekten. Daar kon niemand omheen. Voor de psyche was ook ruimte.
Ik werd onderwezen in de kunst van de agogiek. Met een luisterende houding kan ik gesprekken heel behoorlijk samenvatten. Ik weet van psychiater, psycholoog of maatschappelijk werker. En bij geestelijke nood is er ook nog de geestelijk verzorger.
Voor de sociale kant van het verhaal kijken we naar thuissituaties. Nieuwsgierig vragen we naar relaties en problemen, thuissituaties en woningen. Soms vragen we iets dieper door (‘Gebruikt u ook drugs of alcohol?’), maar waar het de complementaire tak van zorg aangaat, schieten we tekort. Ik heb tenminste in alle eerlijkheid nog nooit naar iemands gebruik van esoterische oliën gevraagd. ‘Hebt u behoefte aan een geestelijk verzorger of wilt u gebruik maken van onze Reiki-consultant?’
Ik vrees dat ik ga giechelen als een patiënt zegt: ‘Ik kan niet slapen, wilt u mijn voeten even masseren?’ Terwijl ik eigenlijk in mijn eigen dagelijks leven zeker opensta voor esoterisch en zelfs bovennatuurlijk. Ik houd ervan en geloof zeker in meer. Ik ben voor anders ingrijpen dan met farmaceutische maatregelen. En voor tijd nemen voor comfort. Verpleegkundigen moeten niet overal met pillen en poeders strooien. We dienen meer te luisteren naar de klacht en naar wat iemand persoonlijk ermee zou willen. In mijn ziekenhuis wordt steeds meer service gepredikt. Klasseverzekering met minibar en senseo-apparaat. Laten we alle luxe combineren met complementairigheden. Een hotline handopleggers of ontspanningspoli, aroma-artsen en kruidkundigen.
Wie heeft er leuke complementaire zorgervaringen? Of tips om mijn complementaire preuts- en onhandigheid te doorbreken?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account