Rond negen uur ’s-avonds kwamen plots vanuit een brandgang ergens in Den Bosch twee mannen op een draf op me afgelopen. Ze stopten en een vroeg of ik 10 euro had voor hem voor de trein.
Mijn antwoord: “Ik werk bij de thuiszorg, ik heb geen geld!” was voor hen voldoende om weer door te lopen, maar niet eerder dan nadat een van hen mij een dreigende blik had toegeworpen en de opmerking maakte: “Je belazert de boel toch niet, hè?”
Ons team is 24 uur per dag, 7 dagen in de week bereikbaar om zorg te bieden. Maar in de jaren dat ik in de thuiszorg werk is het beschreven voorval het enige dat ik heb meegemaakt en waarvan ik achteraf dacht: “Da’s goed afgelopen!” Ik sta in de nachtdienst eigenlijk nooit stil bij mijn eigen veiligheid. Niet als ik om 04.00 uur in de morgen het portiek inloop van een flat in een probleemwijk van ’s-Hertogenbosch. Net zo goed als ik daar niet over nadenk als ik rond hetzelfde tijdstip in een villawijk van Vught zorg moet verlenen.
Een nieuwe cliënt vroeg me: ‘Goh, is dat wel veilig voor jullie? Als man ben je natuurlijk niet zo bang, maar ik kan me voorstellen dat het voor de zusters enger is om ’s-nachts overal te moeten komen.’ Maar van mijn collega’s hoor ik zelden iets over onveilige werksituaties. Soms loopt iemand met hen mee naar de auto als er zich hangjongeren in een portiek ophouden, maar daar blijft het dan ook bij.
Hoe zijn jullie ervaringen rond veiligheid en werken in de avond- en nachtdienst?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account