Ik heb een nieuwe lijfspreuk.
Proactief. Een nieuw woord dat ik opving op het Nursing Event. Na een inspirerende workshop is ‘proactief’ nu mijn nieuwste stopwoord geworden. Althans, dat is míjn goede voornemen voor 2009. Er is echter één probleem. ‘Proactief’ is een vies woord. Niet om waar het voor staat, maar gewoon om het woord. Net als termen als ‘evidence based’ of ‘prestatieindicatoren’. Na zo’n woord hoor ik alleen nog maar bla-bla-bla. Mijn brein slaat ervan in de sluimerstand.
Maar proactief dus. Ik zal mijn nieuwe inspiratie proberen uit te leggen.
Ik zit in de trein. In Zwolle blijft het ding onnodig lang ‘omhangen’ op het station. Dan roept een conducteur om dat de machinist er nog niet is. Ik neem de extra tijd om de mede-passagiers eens goed te bekijken (je weet nooit of er nog eens een verhaal in schuilt!) Naast mij zit een oud baasje met grijze snor tot ver over zijn wangen, wollen trui, spijkerbroek en bergschoenen.
Tussen de stevige stappers staat een grote rugzak half open, vol met boeken en levenservaring. Aan de andere kant van het gangpad zit een vijftiger met fronsen tot over zijn wangen. Die begint steen en been te klagen over de asociale, niet opdagende machinisten ó-ve-ral. Hij heeft dat ook áltijd, zegt hij. De gesnorde man hoort stil en beleefd het geklaag aan van de klager. Als laatstgenoemde echter zwijgt voor een adempauze, ziet de oude man kans voor een smakelijke anekdote. Over een boemeltreintje in Bolivia. Die een hele dag doet over een traject als Zwolle – Leeuwarden. Het mannetje noemt het tijd voor onthaasten, goede boeken en zelfbezinning. Mr. Mopper trekt een wenkbrauw op. Hij leert nóóit mensen kennen, omdat iedereen altijd zo chagrijnig is door de vertraagde treinen, zegt hij.
De wijze besluit er een levensles in te gooien: ‘Iedereen heeft zijn eigen reis te maken en treinen te halen,’ spreekt hij wijs. Hij licht zijn wijsheden toe en vertelt open en eerlijk over zijn buurjongen die vorige week dinsdag totaal overspannen voor een trein sprong: ‘De één zijn onmacht is overmacht voor de ander,’ zegt hij. ‘Terwijl velen in die trein extra tijd kado kregen om na te denken en te ontspannen, verloor iemand anders zijn tijd en een moeder haar zoon.’
De mopperman knikt. Zou hij begrijpen welke les hier valt te leren? ‘Ja,’ zegt hij. ‘Ik had die dag inderdaad enórm vertraging!’
Conclusie: mopperman ‘was’ ik en wijs wil ik worden. Proactief. Bla-bla-bla.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account