Delieren komen voor. Ik herken ze en zie ze aankomen. Maar vandaag twijfel ik even aan mijn eigen verstand.
Mijn nachtcollega draagt zijn zorgen over. Meneer Timmerman zou die nacht uren hebben liggen praten. Bovendien stonden plotseling zowel water- als zuurstofkraan wagenwijd open. Hier was of een spook of een delier gaande, stelde mijn collega.
Met de ochtendpillen in mijn hand kaartte ik de onrust aan bij meneer Timmerman zelf. Die keek mij verward aan. Niet vanwege een delier, maar omdat hij werkelijk niet wist waar ik het over had. Kraan? Zuurstof? Hij had geslapen. ‘O ja dat praten…’ barstte hij ineens in lachen uit. ‘Dat deed hij altijd al in zijn slaap.’ Ik schakelde mevrouw Timmerman in. Die beaamde het praatverhaal. ‘Toen de koorts begon, begon hij druk te praten.’ Daarmee waren echter mijn vraagtekens nog niet opgelost, want meneer Timmerman had al een week geen koorts meer.
Bij meneer Timmerman was ondertussen van verwarring geen enkel spoor. Bijna beter dan ik, kon hij zijn ingewikkelde klinische casus samenvatten. Wat ik ook probeerde, ik kon de man op geen enkel verkeerd woord betrappen. Wel was er iets in zijn ogen. Iets onverklaarbaar gejaagds.
Tijdens de lunch stoof de afdelingsassistent plotseling op me af. Of ik bij meneer Timmerman wilde gaan kijken. Die deed zo raar. Hij praatte tegen zichzelf en klaagde tegen haar over ‘rare stofjes op de muur’. Nu zou ik erachter komen wat er was. Maar meneer Timmerman ontkende de stofjes. Ja, zei hij, hij had wel met de afdelingsassistent gesproken. Die kwam uit Sneek, net als hij.
Even ging door mijn hoofd dat het vandaag 1 april was. Zou hij soms de draak steken met mij? Toen deed meneer Timmerman een dutje. Bij het ontwaken belde hij of ik hem een plakje vla wilde geven. Huh? Dus toch?
Terwijl mevrouw Timmerman binnenstapte, begon het mij ineens te dagen. ‘Mevrouw Timmerman,’ vroeg ik voorzichtig, ‘heeft uw man weleens adempauzes tijdens zijn slaap.’ ‘Ja!’ gilde de vrouw. Ze porde hem heel geregeld om een ademhaling op gang te krijgen.
Niks delier dus, maar apneus en zuurstoftekort. Ik voelde me als aan het einde van CSI. Na lang speurwerk had ik de dader te pakken.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account