In mijn leerlingentijd vroeg ik mij altijd af hoe het toch mogelijk was dat mijn collega’s voor minimaal zes patiënten tegelijk konden zorgen. Ik had er vier en dat lukte al nauwelijks. De kunst was ze tegelijk te verzorgen, anders zat je nooit om half elf aan de koffie.
En dus hielp ik patiënt 1 met wassen op bed, patiënt 2 waste zichzelf achter het gordijn, patiënt 3 stond onder de douche en patiënt 4 moest wachten. Natuurlijk kreeg de patiënt achter het gordijn een appelflauwte en kwam de artsenvisite op het moment dat ik tot aan mijn enkels onder de ontlasting zat omdat patiënt 4 mij te laat waarschuwde, ‘want ik was zo druk’.
Welkom in de zorg. Tot mijn grote schrik en verbazing moest ik concluderen dat je pas meetelde als je de zorg voor je patiënten goed kon organiseren. Het had niets te maken met de kwaliteit van jouw zorgverlening. Je kunt nog zo’n goede verpleegkundige zijn, als je geen vier patiënten aankunt, kun je een carrière in de zorg wel vergeten. Dat is volgens mij ook de reden dat zoveel verpleegkundigen de zorg verlaten. Het is gewoon niet leuk meer. De enige manier om het aan te kunnen is prioriteiten te stellen. Maar dat is niet eenvoudig. ‘Met het stellen van prioriteiten neem je een morele beslissing’, zegt Kristof van Rossem in het septembernummer van Nursing. Hij is filosoof en ethisch adviseur van het NVKVV. Hij gaf onlangs een workshop aan verpleegkundigen in Antwerpen, over de kunst van het snel maken van de juiste keuze.
Keuzes maken in de zorg is geen koud kunstje. ‘Welke prioriteit je ook stelt, het heeft altijd gevolgen die negatief zijn’, stelt Van Rossem. ‘Je kunt namelijk maar een van de twee of meerdere zaken doen, het ander moet je laten.’ Dat klinkt niet erg hoopvol. Maar goed organiseren is te leren, echt waar. De welbekende oplossing – een lijstje maken – lijkt stompzinnig, maar het werkt. Ik deed het ook. Vervelend was wel dat ik op moment van rapporteren altijd dat stomme briefje kwijt was. Lag het ergens in de douche, in een bed, in een waszak, in de medicijnkamer, in een po, op de koffietafel, bij de fysio… En als ik het dan terugvond was het verfrommeld tot een onleesbaar, chaotisch, in zes kleuren bevlekt (waarvan wil ik niet weten) niemendalletje. Maar hé, de chaos in mijn hoofd was minder en de zorg op orde. Pas goed op je lijstje, want gek genoeg hangen vele levens af van dit verfomfaaide niemendalletje.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account