Het voelt alsof ik mij moet verdedigen, als blijkt dat ik wel verpleeg, maar maar een deel van mijn leven. Ja, ik ben een parttimer!
Ik heb fulltime collega’s. Mensen die gewoon moeten om te leven, mensen die kostwinnen voor een gezin, mensen die leven om te werken. En al die verschillende fulltimers kennen alle werkregeltjes, -veranderingen en -details beter dan ik.
Ik ben een parttimer. Zo één die kiest voor kinderen boven werk. Nee, voor kinderen naast het werk. Want werken wil ik ook. Tijdens mijn zwangerschapsverlof miste ik het verplegen. Uiteraard ben ik graag mama, maar ik ben een betere mama, als ik geregeld verpleeg. Even geen verkleinwoordjes en knuffelbeesten, maar spuiten, ernst en goede gesprekken. Even mijn leven groter dan dat van mijn huiskamer en supermarkt.
Mijn leidinggevende zei ooit: ‘De één kiest voor een carrière, de ander voor kinderen.’ Volgens haar was een combinatie van de twee uitgesloten. Vrouwen met kinderen, zo legde zij uit, zijn ineens vaker ziek, onzekerder, minder flexibel en een stuk minder gemotiveerd.
Ik geef toe dat verplegen behoorlijk is veranderd sinds ik mijn dochter ken. Naar huis mogen, werd ineens naar huis móeten. En vrije dagen werden een heilig bezit. Maar nu mijn dochter vijf is, ben ik gelukkig de ergste hormoonsluiers en slaaptekorthumeuren kwijt. Ja, ik was een ongeleid projectiel. Maar ik was ook een pleeg, werkzaam met een evenzo groot hart en ziel.
Maar ik weet nu dingen, nieuwe dingen. Omdat ik een dochter heb, weeën had. Door gebroken nachten, borstvoeden en moedergevoelens. Dingen die mijn moederpatiënten en andere mensen met kinderen kunnen gebruiken. Moederzijn is menszijn. En hoe meer mens ik ben, hoe beter ik mensen begrijp. Dat zou toch in het voordeel van mijn werk moeten zijn…
Toch hoor ik af en toe geluiden dat ik mezelf, en eventueel collega’s, beperk in mijn werk. Wanneer ik kies voor staren naar mijn dochter boven het verschijnen op een vergadering. Maar mijn dochter is fascinerend en prachtig. Net als mijn werk trouwens. En dat is precies wie ik ben: een keigoede, hondstrouwe moederpleeg! Dus.
Meer Nursing
NursingBanen
Op zoek naar een nieuwe baan? Op NursingBanen vind je de leukste vacatures.
Neem een kijkje op NursingBanen.nl
Quinten Manuel, blogger
Quinten (18) is derdejaars mbo-verpleegkunde (bol) in Groningen. Hij blogt over zijn leven als verpleegkundige in opleiding en alles wat hij tegenkomt.
Ga naar de weblog van Quinten.
NursingExperts
Collega’s die weten waar ze het over hebben, die de diepte ingaan.
Volg de Nursing Experts.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account