Doe mij een nieuwe uitdaging, riep ik. Mijn baas gaf mij Lean, een Toyota-managementfilosofie, waarbij je ‘gewoon’ alle dingen die geen waarde toevoegen verwijdert uit je werkproces.
Scholingsdag 1. Daar zat ik in een kring met allerlei unithoofden en teamleiders. Vroeger voelde ik me daar klein en betekenisloos. Maar een verpleegkundige. Maar daar ben ik overheen gegroeid. Gelukkig. Nee, daar zat ik, Sandra Kleefstra, verpleegkundige. Ervaren verpleegkundige en daardoor mijn angst kwijt. Dokters en managers blazen mij niet meer omver.
Sterker nog we maken tegenwoordig samen iets moois. Want dat is wat er mogelijk wordt, als je met elkaar kunt en durft te praten. Wat heb jij van mij nodig en wat kan ik voor jou doen? En voor je het weet ben je allemaal even enthousiast over een product.
Deze eerste scholingsdag begonnen we met een rollenspel. De hele groep kneep zijn billen bij elkaar. Een rollenspel, bah. We moesten aan tafels plaatsnemen. Eng. We waren een ziekenhuis. Giechel. Een manager werd administratief medewerker, een tandarts werd zorgverzekeraar. Leuk. En ik was ineens chirurg. Met papieren patiënten moesten wij in 4 weken (10 minuten) 30 spataderen opereren. Daarbij moesten we goed voorbereiden; was er een diepe of een ondiepe operatie nodig? Daar zat ik nietjes te verwijderen en mijn bevindingen zo snel mogelijk naar de zorgverzekeraar te sturen. Het was allemaal net echt.
Samen mochten we alle regels loslaten om die 30 varicespatiënten in 10 minuten te behandelen. We zetten een hechting minder, gingen efficiënter naast elkaar zitten, we voerden minder persoonlijke gegevens in per patiënt. En we wonnen. We opereer- en controleerden 37 patiënten. Helaas lagen er bij ‘Stop!’ nog 13 patiënten op tafel te wachten voor operatie of na-controle. Die kóstten geld. We hadden veel patiënten geholpen, slechts 2 heroperaties waren er nodig, maar we hadden desondanks een enorm verlies geleden.
Een ziekenhuis op papier en wij directeurden in het klein. Wat was het gaaf en spannend. Ineens bekeken we een proces niet meer vanuit onze schoenen, maar van hogeraf. Geniaal.
Ik moet nog een aantal scholingsdagen volgen om mijzelf straks afdelingsexpert te mogen noemen. Als het goed is, leer ik ondertussen meer brillen passen dan mijn eigen. Onze ‘leraar’ liet ons al even nadenken over onnodige ‘loopjes’ naar een voorraadkast en terug en nog eens. Over een te grote voorraad en hoe dat geld kost. ‘Verspilling zit in heel veel dingen, ‘ wees hij ons.
Ik sloeg stijl achterover. Was ik dan tot vandaag echt blind geweest? Kon ik dit zelf niet bedenken? Wat was er veel te verbeteren. Het voelde als een nieuwe sport en ik wilde winnen. Nee, wij doen het niet verkeerd. Maar het kan altijd slimmer. Om mijn voeten minder moe te maken, zodat een patiënt niet hoeft te wachten of om een financieel voordeel te behalen. Ik ben vandaag vrij, maar ik zit te popelen om aan het werk te gaan. Om mijn collega’s deze inspirerende kriebels over te brengen!
Heeft er al iemand voorbeelden van dergelijke verbeterprojecten op zijn werkvloer? Wie helpt mij deze olievlek verder verspreiden?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account