Hoe kunnen we de kosten van de wijkverpleging beheersen en de wijkverpleegkundige daarbij zo min mogelijk belasten? Henk en José hebben een voorstel.
In onze vorige blog gingen we in op de (on)zin van zorgprofielen voor de bekostiging van wijkverpleging. In deze blog deel 2: zorguitkomsten. Veel (wijk)verpleegkundigen vinden dit ingewikkeld, en houden zich liever met andere zaken bezig. Toch is het wel van belang om hierover mee te denken, omdat het direct de inhoud van ons vak raakt! Bovendien hoort het gewoon bij het uitoefenen van je vak als autonome professional.
Zoals we in de vorige blog schreven zijn onder meer V&VN en NVZ nu volop bezig met het ontwikkelen van zorgprofielen. Op basis van bepaalde kenmerken moeten ze de zorgconsumptie (en daarmee het budget) voorspellen. Daarnaast vragen verzekeraars vandaag de dag om ‘doelgroep-registratie’ bij te houden. Het betreft zeven doelgroepen waaronder ‘palliatief terminale zorg’. Zo hopen ze meer zicht te krijgen op de besteding van alle middelen, aangezien ze nu alleen ‘uren’ zien. Heel veel zal dat echter niet opleveren, omdat het feit dat iemand terminaal is helemaal niets zegt over de inhoud en omvang van de zorg die nodig is. Dat wordt bepaald door heel andere zaken, zoals ondersteuning in het eigen sociale systeem.
Voor een update van de ontwikkelingen in de wijk, en om inspiratie op te doen raden we je aan om naar Nursings Thuiszorgdag te komen. Klik hier voor meer info >>>
Doelgroepregistratie en zorgprofielen: het zal niet gaan werken omdat beide onvoldoende voorspellende waarde hebben. Welke kant moet het dan wel op? Wij zijn een groot voorstander van populatiebekostiging gecombineerd met uitkomstenbekostiging: je krijgt vooraf een bepaald budget op basis van wijkkenmerken, dat achteraf (naar boven of beneden) wordt bijgesteld op basis van de behaalde zorgresultaten.
Budget vooraf: de benodigde zorg kan worden voorspeld door per wijk de leeftijd en sociaal-economische-status (SES) te bepalen. Wonen er veel ouderen? Dan is de kans op chronische aandoeningen groter, en heb je recht op meer budget. Wonen er relatief veel goed opgeleide mensen, in comfortabele huizen met veel groen in de wijk? Dan krijg je vooraf minder budget, aangezien die groep naar verwachting minder zorg zal consumeren. Groot voordeel: informatie over zowel leeftijd als SES is beschikbaar.
Bijstelling achteraf: om de wijkverpleging te stimuleren de juiste dingen te doen, wordt achteraf gecorrigeerd voor de behaalde zorgresultaten. Hierbij kun je denken aan het zolang mogelijk thuis wonen op een veilige en verantwoorde wijze, dus uitstel van opname. Of aan een comfortabele dood. Het gevolg daarvan is dat preventie (zowel individueel als wijkgericht) dan heel belangrijk wordt. Als je zorggebruik kunt voorkomen door in een vroeg stadium in te grijpen, dan doe je niet alleen de wijkbewoners een groot plezier, maar houd je ook middelen over voor andere doeleinden, zoals bijvoorbeeld kwaliteitsverbetering.
Waarom wordt dan nog niet gekozen voor deze manier van werken, waarbij het vooraf bepaalde budget achteraf wordt bijgesteld? Dat idee krijgt wel veel bijval, maar mensen vinden het te afwijkend van wat we nu gewend zijn. Wat ons betreft pleit dat juist voor dit model, maar goed. Een ander punt is dat we nog onvoldoende gewend zijn om te werken met zorguitkomsten. Het oude AWBZ-regime waarbij gestuurd werd op het uitvoeren van verrichtingen zit nog volop in ons denken en handelen. En daar moeten we los van komen. Gelukkig zijn er steeds meer professionals en organisaties die sturen op zorguitkomsten. Bijvoorbeeld Meander Zorggroep Zuid-Limburg. Zij hebben hiervoor bewust gekozen voor het Nanda-Nic-Noc-classificatiesysteem en kunnen naar verwachting komend jaar al de opbrengsten aantonen. Als we op die weg doorgaan ziet de nabije toekomst er goed uit!
Henk & José maken zich in hun blogs voor Nursing hard voor de professionalisering van de wijkverpleegkundige. Hier staan al hun blogs >>>
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account