Wouter loopt stage in Ghana maar belandt dan ineens zelf in het ziekenhuis. Hij ligt op de kamer met een stamhoofd en dat blijkt zijn nachtrust niet ten goede te komen…
In de nacht van vrijdag op zaterdag heb ik plots diarree en buikpijn. Als ik de volgende ochtend niks binnen kan houden, en mijn gastmoeder Afaf vraagt waarom ik op de bank lig en de Waachey (rijst met bonen) niet opgegeten heb, brengt ze me gelijk naar het ziekenhuis – achterop de motor.
Eenmaal aangekomen bij het kleine privé-ziekenhuis worden m’n vitale functies gemeten en word ik gewogen. De dokter besluit het een en ander te laten aftappen en onderzoeken en concludeert dat ik maag-darmontsteking en longontsteking heb en uitgedroogd ben. Reden genoeg om opgenomen te worden.
Nurse becomes patient
Zo, er wordt een infuusnaald ingebracht en ik kom op een kamer te liggen met twee mannen. Als mama Afaf naar huis is om spullen voor me te gaan halen wordt de eerste fles Metronidazol aangesloten en naar binnen gestampt. Van langzaam een infuus in laten lopen hebben ze hier nog nooit gehoord.
Zoals te verwachten was, helpt de snelle toediening van een fles intraveneuze antibiotica niet mee tegen de misselijkheid en ik geef aan dat ik moet overgeven. Hiervoor moet ik naar het toilet dat zich elders in het ziekenhuis bevindt en dat blijkt nog bezet ook. Gelukkig is er een gootsteen! Eenmaal terug op de kamer wordt het infuus weer aangesloten en opgehangen aan de papegaai van het bed, want infuuspalen zijn er niet.
Wouters stage verloopt niet zonder slag of stoot. Eerder was hij al op zoek naar verdwenen bedden op de afdeling. Lees meer >>
Naald in mijn witte bil
De arts schrijft een intramusculaire injectie voor tegen het braken. De vrouwen worden de kamer af gestuurd en de verpleegkundige mikt de naald m’n bil in. Raymond van Barneveld is er niks bij. Mijn kamergenoten vinden die blanke billen trouwens onwijs interessant.
Nadat ik een dutje heb gedaan komt Afaf terug met mijn spullen. Nu kan de puzzel beginnen, want hoe bevestig je een klamboe als de papegaai al als infuuspaal dient? Het lukt uiteindelijk toch en dan ben ik klaar voor de nacht. Het bezoek wordt weggestuurd en de verpleegkundige vertelt me nog dat ik m’n infuus maar even moet afkoppelen als ik naar de wc moet…
Op expeditie naar de wc
Het bezoek wordt weggestuurd en de verpleegkundige vertelt me nog dat ik m’n infuus maar even moet afkoppelen als ik naar de wc moet… Als ik moet plassen is dit de route: 1) Infuus dichtdoen en van het haakje af frutselen. 2) Met infuus onder de arm onder de klamboe door het bed uit. 3) Met infuus onder arm geklemd de kamer uit klungelen de gang op. 4) Naar de wc schuifelen en plassen. 5) Zelfde route weer terug. Godzijdank helpt de prik tegen de misselijkheid en hoef ik niet meer over te geven – iets wat ik namelijk nooit zou redden als ik die hele expeditie naar het toilet uit zou moeten voeren.
Stamhoofd op de kamer
Mijn nacht is rusteloos. De vrouw van mijn buurman (die een stamhoofd schijnt te zijn) is nogal luidruchtig en voelt de behoefte om steeds de felle verlichting in de kamer aan te doen, en begrijpt helaas geen engels. Zo kan ik dus telkens met infuus en al onder m’n klamboe door het licht uit gaan doen. Om half vier schrik ik wakker van een kudde mensen die zich in de kamer verzamelt. Ze komen schijnbaar hun ‘chief’ bezoeken. Om half vier ‘s nachts!
Op zijn eerste werkdag in Ghana staat Wouter wel even verbaasd te kijken als er ineens een spoedgeval binnenkomt op de afdeling waar de verbanden worden aangelegd. Lees meer >>
Naar huis
Na een redelijke nacht lig ik dan nog wat na te dutten in bed en komt Afaf samen met een vrijwilligster aan met brood, water en thee (vraag me niet hoe ze een beker thee achterop de motor mee hebben gekregen). Het ziekenhuis voorziet hier namelijk niet in.
De medicijnen hebben goed geholpen en de diarree en misselijkheid zijn over. Ook kan ik weer eten en drinken zonder over te geven. Ter voorbereiding op m’n ontslag moet ik een langs allerlei loketten om rekeningen te betalen, want het zogenaamde cash & carry systeem is hier van toepassing: eerst betalen, dan zorg! En als dan om twee uur de laatste fles antibiotica erin gestampt is, mag ik naar huis!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account