In drukke tijden moet je als (wijk)verpleegkundige soms kiezen tussen administratie of patiënt. Vlak voor haar vakantie kiest Evelyn voor mevrouw De Vries. En voor mevrouw Hagenaars.
Als een patiënt vraagt of ik het druk heb, is mijn antwoord altijd nee. Ik probeer rust uit te stralen, de patiënt op zijn gemak te stellen en een luisterend oor te bieden. Die patiënt heeft er niets aan als ik als een kip zonder kop rondloop.
Als mijn collega’s vragen of ik het druk heb, ben ik geneigd mijn opgeheven schouders te laten zakken. Nou en of dat ik het druk heb! Maar ik heb mij voorgenomen om het woord ‘druk’ niet meer in de mond te nemen. Ik ben van mening dat hoe vaker ik zeg dat ik het druk heb, hoe drukker dat ik het krijg.
Vlak voor mijn vakantie kreeg ik twee aanmeldingen. Twee patiënten die direct medische hulp nodig hadden. Twee volle dagen had ik nodig om de zorg thuis zo goed als mogelijk af te stemmen. Telefoontjes over en weer met specialisten, gespecialiseerd verpleegkundigen, de huisarts en de individuele begeleider. Ik had nog snel een zorgplan kunnen uittikken en de zorg kunnen overdragen aan mijn collega. De verplichte formulieren besloot ik na mijn vakantie uit te werken.
Meer weten over werken met kwetsbare patiënten? Kom dan naar Nursings congres Werken met kwetsbare ouderen >>>
Op de geplande ‘kantoordag’ na mijn vakantie zat ik nog geen vijf minuten, toen de telefoon overging. De hoogbejaarde mevrouw Hagenaars wist zich geen raad meer met haar echtgenoot. Hij had de hele nacht diarree en zowel hij als zij waren uitgeput. Ik schoof mijn papieren aan de kant en stapte in de auto. Ik besloot dat die administratie nog best even kon wachten.
Vol goede moed zat ik de dag erna klaar voor het computerwerk. Maar toen belde mevrouw De Vries. Haar echtgenoot was gisterenavond van de ic naar huis gebracht om thuis te sterven en of ik haar alsjeblieft kon helpen. Nee, zorg was er niet georganiseerd. Voordat ik met de huisarts en mevrouw alles geregeld had, was er weer een dag om.
Soms is er een dag dat het rustiger is. Een dag waarop ik even op adem kan komen, mijn to-do-list kan afwerken en aan collega’s kan vragen hoe hun weekend was. Al merk ik dat deze dagen steeds schaarser worden. Voor je vakantie werk je als een gek om je werk los te kunnen laten en na je vakantie is het alsof je nog geen dag bent weggeweest.
Drukte houdt drukte in stand. Het leidt de aandacht weg van datgene wat van waarde is. Ik ben genoodzaakt om mijn administratie bij te houden, anders wordt de stapel steeds groter en mijn ‘kantoordagen’ steeds langer. Maar die administratie belemmert ook het werk met cliënten waar ik plezier en energie uit haal. Ik heb daarom besloten dat direct patiëntencontact voorgaat. Als een patiënt langer mijn aandacht nodig heeft, dan geef ik die. Dan schuift die kantoordag maar op. Ik wil daadwerkelijk iets voor mijn patiënten betekenen, want dát is waarom ik verpleegkundige werd.
Lees ook de vorige blog van Evelyn: ‘Laat je horen!’ >>>
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account