Nederland is een raar land. We bedenken vaak de mooiste dingen. Maar als we het dan moeten gaan doen, geven we ineens ‘niet thuis’. Dat laatste zowel letterlijk als figuurlijk.
Omdat we steeds langer thuis willen (en kunnen!) blijven wonen, is besloten om onze verzorgingshuizen te ontmantelen. Tot zover een zinvolle gedachte. Maar het gevolg hiervan is wel dat deze mensen nu thuis zorg nodig hebben, en dus is dáár extra inzet nodig. Ergens anders verblijven betekent niet dat de bestaande zorgbehoefte verdwijnt. Een ander punt is dat we met elkaar steeds ouder worden, en omdat ouderdom gepaard gaat met het krijgen van (vaak meerdere) chronische aandoeningen, is er nóg meer inzet nodig, en nu dus bij de mensen thuis.
De huidige stand van zaken is dat we de verzorgingshuizen rap ontmanteld hebben, maar dat de hieruit voortvloeiende noodzakelijke intensivering in de thuiszorg volledig achter blijft. Met andere woorden: er is fors bezuinigd in de Wlz (voorheen AWBZ), maar de hierdoor vrijgekomen middelen zijn niet meegegaan met de naar huis verplaatste zorg.
De wijkverpleegkundige speelt een cruciale rol bij het mogelijk maken van langer thuis wonen. Zij heeft daarvoor ook een unieke positie in de Zvw gekregen, en bepaalt op basis van eigen deskundigheid welke zorg nodig is om dit langer thuis blijven wonen mogelijk te maken. Dit indiceren maakt terecht onlosmakelijk onderdeel uit van het professionele handelen, maar betekent ook een taakverzwaring.
Wat zou er gebeuren als zorgverzekeraars wijkverpleegkundigen meer ruimte zouden geven?
Wij vragen ons af waar de vrijgekomen middelen naartoe zijn gegaan, nu het CIZ dit niet meer doet. Dit aanzienlijke bedrag – het gaat om meer dan een half miljoen indicaties per jaar! – is in ieder geval niet naar de wijkverpleegkundigen gegaan, die deze taak er wél bij hebben gekregen.
Wijkverpleegkunde is een prachtig beroep, waarmee je samen met je team van helpenden en verzorgenden echt een verschil kunt maken voor thuiswonende cliënten. Het beroep is de afgelopen jaren echter wel complexer geworden, de verantwoordelijkheid is groter en de caseload blijft voorlopig groeien. Willen we het daarom met elkaar mogelijk blijven maken dat mensen langer verantwoord thuis kunnen blijven wonen, dan kunnen we er niet meer omheen om hiervoor extra middelen vrij te maken.
Wij hebben een verzoek aan de (toekomstige) coalitie, de NZa, en zorgverzekeraars. Kijk eens goed naar wat onze wijkverpleegkundigen met hun teams iedere dag weer voor elkaar krijgen, hoe zij het mogelijk maken dat mensen inderdaad langer verantwoord thuis kunnen blijven wonen. En laten we het dan niet alleen hebben over bezuinigingen, maar vooral ook over investeringen. Want daardoor wordt de zorg niet alleen beter, maar uiteindelijk ook goedkoper. Om dat duidelijk te maken is er geen bekende Nederlander met een thuiszorg ontvangende moeder nodig, maar gewoon een open blik en een eerlijke beoordeling.
Weten hoe jij als verpleegkundige het verschil kunt maken in de ouderenzorg? Ga dan naar het Verpleeghuiscongres!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account