Conny belooft iets aan een cliënt, maar door de drukte vergeet ze het.
In onze organisatie kunnen wij rekenen op een grote groep van mensen die iedere keer weer er voor zorgen dat onze cliënten een beetje sjeu in hun leven ervaren. Ook nemen zij een aantal taken van ons over zoals bijvoorbeeld koffie schenken. Het zijn vaak tijdrovende handelingen. Als er een vrijwilliger uitvalt, en wij zelf de koffieronde doen, blijft het alleen bij inschenken van koffie. Er is dan geen tijd voor een praatje en dat de plantjes wat water krijgen. Of dat er even gekeken wordt in de tv-gids en de tv op de juiste zender gezet kan worden.
Koekjes kopen
Ik probeer zeker te helpen, maar echt tijd heb je er niet voor. Dat geeft mij een onaangenaam gevoel. Ik had bij een cliënt een kop koffie ingeschonken en aarzelend vertelde ze dat haar kleinzoon zou komen die avond. Ze wilde graag naar het winkeltje om koekjes te kopen. Normaal gesproken zou de vrijwilliger haar hierin begeleiden. Ik beloofde haar om zelf even naar het winkeltje te rennen als ik klaar was. Ze was enorm opgelucht, ze straalde en zei dat ik een schat was.
Belofte vergeten
Het koffierondje liep erg uit, en ik kreeg het ene telefoontje na de andere. Door de drukte was ik mijn belofte helemaal vergeten en toen ik na de overdracht thuis kwam, schoot het mij ineens te binnen. Ik voelde mijn enorm schuldig. Snel belde ik mijn late-dienst collega op. Haar gevraagd om de cliënt een schaaltje met koekjes te brengen van onze voedingskeuken. De volgende dag ben ik direct naar de cliënt gegaan om te zeggen dat ik het heel erg vond dat ik het vergeten was. Gelukkig snapte ze het heel goed. ‘Kijk’, zei ze, ‘Daar hebben vrijwilligers gelukkig wel tijd voor!’
Lees ook de vorige blog van Conny: ‘Nog nooit eerder waren er zoveel uitzendkrachten’ >>
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account