Verzorgende Conny heeft een fobie opgelopen na een incident met een cliënt.
Vaak moeten de mannelijke cliënten worden geholpen met het scheren. Op zich is het niet een moeilijke handeling. Je pakt het scheerapparaat en gaat met langzame bewegingen langs de huid en het gaat vanzelf. Mooi glad en met een beetje aftershave is het weer prima in orde. Helaas gebeurt het zelfstandig scheren van een aantal bewoners niet zoals het zou moeten. Vooral de hals en onder de neus zijn de bekende zones waar het lastig is om het goed bij te houden met het scheren.
Het resultaat is dan na een aantal dagen dat er behoorlijk lange haren zitten die met het scheerapparaat niet meer goed lukt om het glad te krijgen. Ook zijn er een aantal zorgvragers die sowieso geen scheerapparaat gebruiken. Zij zweren bij het nat scheren. Op zich is het helemaal prima dat een beroep wordt gedaan aan ons verzorgenden om hier en daar te helpen of juist helemaal, bij het scheren met de kwast, scheerschuim en het mes.
Ik moet bekennen dat ik er van ril om met het mes te scheren. Ik ben heb er zelfs een fobie voor gekregen. Jaen geleden toen ik nog in mijn opleiding zat, moest ik een spastische man nat scheren. Met grote precisie ging ik aan de slag. Mooie lange halen en alles verliep volgens het boekje. Toen ik bijna klaar was maakte mijn cliënt ineens een enorme zwaai met zijn arm. Deze tikte tegen mijn arm, waarmee ik net onder de neus wilde aanzetten met het mes. Ik voelde het mes in het vlees zakken… En omdat de cliënt bloedverdunners gebruikte hield het bloedden maar niet op. Ik krijg er nog kippenvel van als ik eraan terugdenk.
Heb jij ook wel eens iets traumatisch meegemaakt tijdens het verzorgen? Reageer hieronder!
Lees ook de vorige blog van Conny: ‘Blaasspoelen is zinloos’
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account