Verzorgende Conny voelt zich regelmatig tekort schieten naar haar cliënten.
De nieuwsberichten omtrent personeel tekorten ouderenzorg blijven komen. Het is een landelijk probleem en ik vraag mij af of het op te lossen valt. In ieder geval niet op korte termijn, dat is zeker. Het is toch een raar gegeven dat een paar jaar geleden zovelen op straat zijn gezet. De verzorgingshuizen moesten dicht, want dat kostte teveel. Thuis blijven wonen was het devies.
En kijk wat het ons heeft opgeleverd: ouderen houden plaatsen in het ziekenhuis bezet. En wie in een instelling woont, zit met tekort aan personeel. Bij het werven van personeel worden nu zelfs allerlei bonussen of cadeaus aangeboden door sommige organisaties.
Ook bij ons in de organisatie wringt de schoen erg, er is gewoon niet aan collega’s te komen. En dat is merkbaar in alles. Iedereen draait dik in de plusuren en het vervang van het ziekteverzuim is bijna niet meer op te lossen. Ook het inzetten van uitzendbureau’s is bij lange na niet voldoende om de gaten op te vangen. Ik vraag mij dan ook af hoe lang het iedereen nog volhoudt, gezien de torenhoge werkdruk. De reguliere taken blijven gewoon liggen en stapelen zich op. Dat draagt beslist niet bij aan een voldaan gevoel in mijn werk.
Wij proberen de moed erin te houden, maar als je een tandje erbij zet nadat je al wat tandjes erbij hebt gezet is er weinig leuks meer in je werk. Het is dan overleven tijdens je dienst. Ik ga regelmatig met een rotgevoel naar huis, omdat ik alleen het hoognodige heb kunnen doen. Ik voel mij vaak tekortschieten naar de cliënten toe.
Het is voor heel veel zorgverleners een herkenbaar verhaal. Zijn er collega’s die in een situatie zitten waar het (nog) niet echt nijpend is?
Reageren? Dat kan hieronder!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account