Voordat mijn stage begon in een verzorgingshuis was ik een beetje bang. Niet zozeer voor de stage maar voor de reacties op het feit dat ik een jongen ben. Een mannelijke leerling-verpleegkundige. Hoe zouden de bewoners daarop reageren?
In de tien weken stage heb ik veel geleerd. Het lukte goed om met alle bewoners om te gaan en de samenwerking met alle collega’s was ook prettig. En dat ik een man ben in de verpleging was geen probleem.
Dus toen mij werd gevraagd of ik daar vakantiewerk wou doen aarzelde ik niet. Ja hoor, dat wilde ik best! Zo kwam het dat ik deze vakantie drie weken meewerkte.
Het werk leek erg op mijn stage, alleen op een andere afdeling. Maar ik kende de meeste bewoners al en alles ging goed. Totdat de laatste dag aanbrak en ik vanwege ziekte van een collega werd overgeplaatst naar een afdeling die totaal nieuw voor me was.
Nadat ik een aantal bewoners had geholpen kwam ik bij mevrouw Desmet aan en zei: ‘Goedemorgen mevrouw!’. Waarop mevrouw direct antwoordde: ‘Ik heb liever geen broeder’. Ik maakte dit voor het eerst mee. Mijn hulp werd geweigerd omdat ik van het mannelijk geslacht ben, precies waar ik eerder bang voor was. ‘Ik ga kijken wat ik voor u kan doen’, zei ik. En liep weg.
Met die collega overlegde ik de situatie. We besloten dat zij de zorg van mij zou overnemen. Later hoorde ik dat mevrouw Desmet altijd achterdochtig is en erg op haar privacy gesteld. Dus het lag niet zozeer aan mijn manspersoon maar aan het feit dat mevrouw mij nog niet kende. Toch bleef ik hier een paar dagen mee zitten.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account