Vanaf haar thuiswerkplek probeert Nursing-hoofdredacteur Alexia zich een voorstelling te maken van hoe de coronasituatie er over een tijdje uit zal zien. Ze hoopt en bidt dat die minder erg is dan wat we horen uit Italië.
Lieve verpleegkundige,
Ik denk dag en nacht aan jou, daar in de frontlinie. Jij die tientallen, misschien wel honderden patiënten moet verzorgen, onder veeleisende omstandigheden… Je zult moe zijn, bang of verdrietig. Of misschien heel strijdvaardig, omdat het beste in je naar boven komt.
Wat je ook doet, hoe je je ook voelt, weet dat jij meer dan wie ook de held van deze tijd bent. Jij en je collega-verpleegkundigen, jullie zijn honderden levens aan het redden, en daarmee het welzijn van vele naasten. Weet dat wij vertrouwen in jou hebben, in jouw kennis, ervaring en expertise. Dit is het. Hiervoor ben je opgeleid.
Maar ik kan makkelijk praten vanuit mijn comfortabele bureaustoel. Jij moet het doen. Ik voel me machteloos. Ik was iedere dag mijn handen tot ze rauw zijn en sluit mij met alle liefde maanden op, als dat betekent dat ik jou kan helpen de zorgzwaarte te verminderen. Ik smeek iedereen om mij heen om hetzelfde te doen, en kijk met argusogen naar politici die nog altijd ongelovig met hun ogen staan te knipperen.
De ernst van de situatie dringt bij vele Nederlanders en Vlamingen nog altijd niet door… Het is ook heel surrealistisch. Een crisis van dergelijke omvang kennen we niet in Europa. En we zijn niet opgegroeid met een dictatoriaal bewind, zoals in China of Taiwan, waar de burger eerder geneigd is de overheid blind te gehoorzamen.
En toch doen wij een stapje terug, zodat jij een stap vooruit kunt zetten. Trek je niets aan van al die mensen die het nog steeds niet doorhebben, of kunnen bevatten. Laat iedereen maar zien dat alle verpleegkundigen hun mannetje staan en de klus gaan klaren. Dat je geen regieverpleegkundige hoeft te heten om de wereld te redden.
Laat ze voelen wat het waard is om verpleegkundige te zijn. Weg met alle bescheidenheid nu. Houd je rug recht. Want jij gaat het doen. Niet Mark Rutte of Bruno Bruins, niet eens de Koning of Koningin. Jij bent nu waardevoller dan wie dan ook. Ontvang het applaus, laaf je aan de complimenten, je verdient ze. Ik ben er intens trots op dat ik jou, als hoofdredacteur van Nursing, mag dienen.
Een diepe buiging en met liefs,
Alexia Hageman
Alexia.Hageman@bsl.nl
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account