Annabeth ging voor het eerst naar de Nursing Experience. Na een dag vol workshops kwam ze vol inspiratie thuis. En ze is blij dat ze het interview met Lucia de Berk kon bijwonen.
Voor het eerst naar de Nursing Experience. Spannend. Thuis al het programma bekeken. Zoveel interessante onderwerpen en workshops; wat zal ik kiezen? Uiteindelijk gekozen voor een wetenschappelijk, sociaal, justitieel en humor workshop. Leuke afwisseling. Met de trein naar Ede-Wageningen (jawel, met vertraging) en aangekomen op het station konden we als echte royalties per limousine vervoerd worden naar Congrescentrum De Reehorst. Mooi initiatief.
Ik vind het bijzondere van dit soort dagen dat je met collega’s van andere instellingen en met verschillende invalshoeken, van gedachten kunt wisselen. Waar ik tegenaan loop, herkent een collega. Het werkt ver’broederend’ en helpt misschien ook voorkomen dat we allemaal hetzelfde wiel uitvinden.
In mijn eerste workshop vertelde een verpleegkundige hoe hij in een carrièreversnelling raakte toen hij verplegingswetenschappen ging studeren. Inmiddels is hij gepromoveerd naar dr. Een verdieping in zijn werk als verpleegkundige die hij een aantal jaren geleden niet had kunnen bedenken. Zijn advies is om groot te denken maar klein te beginnen.
‘Lastige familiesituaties’ was de tweede workshop die op een zeer inspirerende en interactieve manier gegeven werd. De vraag was vooral hoe je de weerstand bij families kunt voorkomen en doorbreken. Dit werd gedaan aan de hand van ‘ja maar’ en ‘ja, en’. Ook de woorden OMA, NIVEA en VUV kregen een diepere betekenis…
In de middag het interview met Lucia de Berk, de verpleegkundige die ten onrechte zes jaar in de gevangenis zat voor meervoudige moord op patiënten. De zaal was afgeladen vol. Het verhaal van Lucia leidde regelmatig tot reacties van ongeloof onder de aanwezigen. Dat dit in Nederland is gebeurd! Lucia vertelde dat haar collega’s haar als een baksteen lieten vallen. Ze heeft niets van hen gehoord, van he-le-maal niemand! Al die jaren niet. Ongelooflijk. Ze las in haar cel de getuigenverklaringen van haar collega’s, die ‘altijd al dachten dat er iets met haar was’, en die een ‘onderbuikgevoel hadden’. Lucia dacht al die tijd te werken in een supergezellig team, dat haar steunde. Ze wantrouwt mensen tegenwoordig en kan niet meer blind varen op haar intuïtie. Maar toch is ze niet bitter! Heel erg knap.
Ik verwachtte dat bij de workshop ‘Tuchtrecht’ de zaal na dit verhaal van Lucia wel aardig vol zou zitten maar niets was minder waar. Blijkbaar is het tuchtrecht, waar we allemaal met onze BIG-registratie onder vallen, niet een populair onderwerp. En dat terwijl je als verpleegkundige op meer aangesproken kunt worden dan je denkt. Het tuchtrecht is een kwaliteitsinstrument. Ons Tuchtcollege bestaat uit verpleegkundigen die de casuÏstiek bespreken en beoordelen. Het werken als verpleegkundige werd vergeleken met balanceren op een koord. Je houden aan afspraken en protocollen helpt om niet van dit koord af te vallen. En noteer al je handelingen goed in het dossier! Dat was ook een tip van Lucia. Tijdens haar rechtszaken werden de dossiers binnenstebuiten gekeerd. Je moet je altijd indekken, zegt ze. Hoe naar dat ook klinkt.
En dan de laatste workshop ‘Humor als verpleegkundige interventie’. Uiteraard heerlijk gelachen. Lachen verbindt, kan ontwapenend werken en conflicten voorkomen. Lachen relativeert en leidt af.
Tussen de workshops door heb ik veel gesproken met vertegenwoordigers van beroepsverenigingen, platforms, vakbonden. Ideeën gespuid en opgedaan. Ik ben weer helemaal geïnspireerd en opgeladen!
Wie was nog meer op de Nursing Experience? Wat vonden jullie ervan?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account