Op Nursing.nl stond laatst een bericht over een liefdesrelatie tussen een patiënt en een verpleegkundige in de psychiatrie. Volgens Annemiek zijn er meer zorgrelaties die over grenzen gaan.
Ooit had ik een collega, ik noem hem John. Hij is een goede collega, een betrokken, gedreven en deskundige verpleegkundige. Op werkgebied gaat het van een leien dakje. Privé gaat het minder goed: een ingewikkelde relatie met zijn partner. Soms meldt John zich ziek omdat het thuis niet gaat. In het team hebben we daar begrip voor en proberen we rekening te houden met zijn situatie. Natuurlijk heeft dat ook grenzen, we raden hem aan hulp te zoeken voor zijn problemen.
Cliënten hebben ook in de gaten dat er iets mis is. Sommigen stellen er directe vragen over, anderen vissen een beetje. Maar wij hebben de afspraak dat we nooit iets vertellen over een collega. Wat je over jezelf vertelt moet je zelf weten, binnen de grenzen van je professionaliteit natuurlijk.
Met John wordt het langzaam duidelijk dat er iets niet klopt; dat hij meer vertelt dan we hebben afgesproken. Een cliënt vraagt naar zijn adres. ‘Om een bemoedigend kaartje te sturen.’ Er wordt door meerdere cliënten bezorgd naar hem geïnformeerd als hij afwezig is. Wij houden dat af, geven geen informatie en vertellen de cliënten dat als hij weer komt werken ze het hem zelf kunnen vragen.
In een werkoverleg hebben we (inclusief John) gesproken over wat je wel/niet aan een cliënt vertelt over je privéleven. Je kunt rustig iets plezierigs vertellen wat je hebt meegemaakt. Je kunt geen persoonlijke zaken met de cliënt delen die ertoe leiden dat de cliënt zich zorgen over je gaat maken. De cliënt en zijn zorgvraag staan centraal in het zorgcontact.
In grote lijnen zijn we het hierover eens. Tot John voor wat langere tijd niet komt werken. Hij heeft hulp gezocht en zich ziek gemeld. Op een ochtend ben ik bij een van onze cliënten. Deze meneer is drie keer per week in zorg. Verder is hij zelfredzaam en werkt vanuit een praktijk aan huis als psycholoog. Ik heb geen idee meer hoe het gesprek begon, maar ineens vertelt meneer dat hij John wekelijks ziet. John volgt bij hem een soort therapie. Ze hebben gesprekken over de moeilijkheden waar John mee te maken heeft. Meneer geeft mij geen inhoudelijke informatie en ik ga er verder niet op in.
John heeft grenzen overschreden, hij deelt privézaken waar hij cliënten mee belast. Hij handelt niet volgens de beroepscode die voorschrijft dat de professionele grenzen in acht genomen dienen te worden. Hij heeft geen hulp gevraagd toen hij merkte dat de professionele grenzen dreigden te vervagen of overschreden dreigden te worden. Hij lijkt zelfs niet gemerkt te hebben dat hij grenzen overschreed. Ondanks meerdere gesprekken en begeleiding bleef er een groot verschil van inzicht. Uiteindelijk is zijn dienstverband niet verlengd.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account