In het Engelse ziekenhuis ontmoet Bente ‘porter’ John. De ene avond treedt John op als stoere beveiliger, maar de volgende dag laat hij een heel andere kant zien.
Geschreeuw op de gang. De familie van een patiënt is boos en wil ondanks de pogingen van de verpleegkundigen maar niet kalmeren. Bij John, die aan de andere kant van het ziekenhuis een patiënt naar de röntgen brengt en gelijk een anti-decubitusmatras ophaalt, gaat de noodpieper af. De patiënt laat hij achter bij de verzorgende die mee was en de matras blijft achter in de donkere gang. Snel komt John terug naar de afdeling waar de melding vandaan kwam. Hier zie ik John voor het eerst. Hij is een grote, gespierde man met vol getatoeëerde armen en grote handen. Gelukkig, een echte beveiliger denkt de hele afdeling. Hij is duidelijk naar de familie, een beetje fel zelfs. Zijn zware stem maakt indruk en de familie druipt af, duidelijk geïmponeerd door zijn verschijning.
Het liefst krijg je nooit te maken met agressie op je werk, maar mocht het toch gebeuren: doe aangifte met deze tips.
Op maandagochtend, de meest hectische ochtend van de week, komt John de afdeling op met een rolstoel om de 87-jarige Charlotte naar de echokamer te brengen. Charlotte, een fragiele maar pientere dame was nog niet helemaal klaar om te gaan. En zo zie ik John, de nacht ervoor nog de imponerende bewaker, nu Charlotte helpen zich klaar te maken voor het vervoer naar beneden. Hij pakt geduldig de roze zachte ochtendjas en helpt Charlotte die aantrekken, ook haar bijpassende pantoffels schuift hij aan haar voeten. Heel voorzichtig ondersteunt hij haar naar de rolstoel en wanneer ze zit merkt Charlotte op dat ze natuurlijk niet met ongekamde haren naar de dokter kan. En dus kamt John heel geduldig de haren van Charlotte tot ze helemaal tevreden is en haar haar in het gewenste model zit. Met een haast verliefde blik kijkt ze naar John en zegt: “Thank you darling, I am ready to go now.”
Het is zo aandoenlijk om te zien: die bijna angstaanjagende bewaker van de nacht ervoor, die nu drie kwartier de tijd neemt om een patiënt te helpen voordat ze klaar is voor het vervoer. Dat zonder ook maar één keer te vragen of een verpleegkundige kan assisteren. Charlotte en ik zijn diep onder de indruk.
Een porter, zoals John, vervult in dit ziekenhuis verschillende taken: etens- en linnenkarren rondbrengen, beveiliging, patiënten vervoeren en allerlei goederen ophalen en wegbrengen. Men moppert vaak over de porters als de infuuspomp niet binnen een half uur op de afdeling is of als de kar met schoon linnengoed per ongeluk op de verkeerde afdeling wordt bezorgd. Mij lukt dat mopperen niet. Als een porter iets te laat is denk ik aan Charlotte die zo tevreden en met keurig gekamd haar naar de dokter vertrok. Dan kan dat infuus toch nog wel even op de hand lopen…
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account