Blog Cagla: ‘Als verpleegkundige blijf je altijd leren en dat voelt heel goed’

Na zeven jaar studeren ben ik eindelijk bijna klaar. Na eerst vier jaar mijn mbo-v gedaan te hebben, ben ik direct doorgestroomd naar het hbo-v. En wat ben ik blij dat het er bijna op zit. Zoals ik eerder heb geschreven, vond ik het hbo in het begin drie keer niks. Nu op het einde kijk ik er anders tegenaan. Ik weet niet of dat komt door de opluchting dat ik alles voor het afstuderen op tijd heb ingeleverd, of omdat het hbo me echt een betere verpleegkundige heeft gemaakt. Maar een lange strijd was het zeker. Nieuwe studenten die het hbo willen volgen, krijgen ook nog te maken met verwarrende discussies: mbo of hbo, de nieuwe Wet BIG II, enzovoort. Hen wil ik aan de hand van mijn ervaringen uitleggen dat stressen tijdens je opleiding echt mag.

Toen ik begon aan hbo-v, vond ik het heel goed van mezelf dat ik die stap had gezet. Ik was, en ben, trots en zelfverzekerd omdat ik eindelijk verpleegkundige was. Maar de eerste weken op het hbo waren een hel. Ik kreeg docenten die mbo-v kleineerden en die het bloed onder mijn nagels vandaan haalden. Ik kreeg ook veel herhaling, en ik vroeg me om de twee weken af wat ik hier nu eigenlijk aan het doen was. Dat gevoel trok gelukkig snel weg. Ik kreeg steeds meer motivatie, goede cijfers kwamen binnen en het studentenleven leek mooi te zijn.

De jaren vlogen voorbij en ik voelde me zeker groeien als verpleegkundige, maar ook als mens. Ik ontwikkelde me als professional en voelde me volwassener worden. Toen kwam het afstudeerjaar aan de deur kloppen. Eigenlijk wilde ik nog niet open doen, omdat ik vond dat ik er nog niet klaar voor was. Maar de deur werd toch opengeduwd. Ik begon eerst met de minor. Een groepsopdracht. Vreselijk vind ik dat. Ik heb er serieus over nagedacht om alles te laten vallen door de stress die het me gaf. Ik had slapeloze nachten, was sneller geagiteerd en eigenlijk geen leuk mens meer.

Hoe ik er toch bovenop geklommen ben? Gelukkig heb ik een schat van een vriend, lieve vriendinnen die me opvingen en fijne collega’s die voor me klaarstaan. Bovendien heb ik geleerd om niet alleen bezig te zijn met school. Tip: dingen van je afschrijven helpt écht. Nu achteraf kijk ik nog steeds niet positief terug op de minor. Maar laat je niet afschrikken, er zijn genoeg mensen die wel veel voldoening uit de minor halen.

Gisteren heb ik mijn scriptie ingeleverd, en man wat voelt dat goed. Tijdens het inleveren ging ik van de spanning bijna van mijn stokje, maar het is het waard. Het fijne aan je scriptie is dat je het alleen mag doen. Je volgt je eigen tempo en bent niet afhankelijk van anderen. Aan het begin is het vaak even zoeken naar een onderwerp, maar zodra je dat hebt gaat alles vrij vlot. Ik moet nog even wachten op de laatste cijfers, maar het komt vast goed.

Al met al ben ik blij dat ik hbo-v gedaan heb. Raad ik het aan om door te studeren? Zolang je dat wilt zeker! Leren houdt nooit op, of je nu doorstudeert of niet. Dat is één van de mooie dingen aan ons vak!