Verpleegkundestudenten zouden meer moeten rusten en geen bijbaantjes moeten nemen in de vakantie. Cagla vraagt zich af of dat echt de oplossing is voor uitgeputte studenten.
Verpleegkundigen hebben een zware baan. Lichamelijk, maar ook psychisch. We voeren het vak uit met alle liefde die we in ons hebben. Een bedankje is meestal al genoeg om kracht te vinden om verder te gaan. Door en door. Maar sommigen van ons kunnen niet verder en belanden in een burn-out. En soms gebeurt dat al in het prille begin van de carrière. Ik heb tijdens mijn studietijd vaak gezien dat medestudenten moeite hadden met de hoge werkdruk, met omgaan met stress en met het loslaten van patiënten en hun verhalen thuis. Deze studenten vielen regelmatig uit.
In mijn eerste jaar van de mbo-opleiding vielen er regelmatig leerlingen uit. Ik begon met ongeveer zes klassen eerstejaars met ongeveer iets meer dan twintig studenten, aan het eind van dat jaar bleven er drie klassen over. Op het hbo zie ik hetzelfde gebeuren. Ik weet zeker dat hoge werkdruk een reden is voor deze uitval. Maar het personeelstekort neemt schrijnende vormen aan en we hebben die studenten nodig voor de praktijk!
De resultaten van het SPRING-onderzoek moeten ons meer inzicht bieden in de oorzaken van uitval van verpleegkunde studenten. Ik heb eraan deelgenomen. Een ellenlange vragenlijst met vragen over vermoeidheid, stress, geweld en lichamelijke klachten. Het doel ervan is het ontwikkelen van interventies om overbelasting te voorkomen en uit te diepen wat het aandeel van opleidingen hierin kan zijn.
Heel goed natuurlijk, maar het verbaast mij wel dat in het onderzoek niet echt wordt gekeken naar een betere stageverdeling, qua uren, dagen en lengte. Zo zou een stage van 24 uur per week verdeeld kunnen worden over vier dagen in plaats van drie dagen. Dan blijft er meer vrije tijd over voor de student. In een ideale stageomgeving is er daarnaast de mogelijkheid om stageopdrachten ter plekke te maken, dan hoef je als student niks mee naar huis te nemen. Ook zou het schelen als je niet terug hoeft te komen voor gesprekken of beoordelingen op de stageplaats, maar dat dit onder stage-uren gebeurt. Dat scheelt al zo enorm veel!
Laatst las ik in een interview met een van de SPRING-onderzoekers dat zij studenten min of meer verzoeken ‘meer te rusten’ in de schoolvakanties, ‘hoe verleidelijk bijbaantjes ook zijn.’ Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is enorm lastig voor veel studenten om ieder jaar weer het studiegeld te bekostigen. Een bedrag dat jaarlijks vaak nog hoger wordt ook. Ook moeten we verplicht allerlei boeken aanschaffen, die tijdens de opleiding niet eens gebruikt worden. De opdrachtgever van het SPRING-onderzoek zou toch als geen ander moeten weten hoeveel kosten we als studenten hebben, hij zit dagelijks tussen de studenten?
In plaats van verplicht rusten tijdens vakanties, zou het in mijn ogen meer uithalen als de opleiding regelingen treft met stagebedrijven om studenten te beschermen en helpen bij het ontwikkelen van copingstrategieën. Door studenten actief te begeleiden bij hun eerste ervaringen, door te vertellen hoe jij daar als werkbegeleider mee omgaat, draag je al bij aan de ontwikkeling en de copingstrategieën van de student. Vang studenten op na een gebeurtenis die zij als ingrijpend ervaren, ook al is zo’n gebeurtenis voor de verpleegkundige die al dertig jaar op die afdeling werkt gesneden koek. Begeleid je studenten. Laat ze praten over hun stage, vertellen wat ze ervan vinden, help ze met mondeling reflecteren zonder ze af te branden. Erken dat dit een moeilijk vak is en dat gevoelig worden erbij hoort. Geef studenten tips en tricks om hun werk niet mee naar huis te nemen.
Want: hoe kan je stress verminderen als je de vakanties vrij neemt, terwijl je inkomen omlaag gaat? Terwijl je bijna niets meer kunt betalen en de studieschuld hoger en hoger wordt? En terwijl je ook nog eens stagestress mee naar huis neemt?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account