Opeens moest ik aan een collega van mij denken. Een jonge meid die haar mannetje staat in haar werk en altijd positief ingesteld is. Een hele tijd geleden kwam ze bij mij met een bedrukt gezicht. Ze vertelde dat ze ingeroosterd was voor een aantal nachtdiensten.
Vraag en Antwoord: ‘Mag er één verzorgende verantwoordelijk zijn voor toezicht in de huiskamer, terwijl deze ook mensen uit bed moet halen?’
Ze was nog niet zo heel lang gediplomeerd en had tot dan toe nog geen nachtdienst gedraaid. Het idee dat ze er feitelijk alleen voor stond op een 70-tal cliënten bezorgde haar de kriebels. Ik snapte best dat ze er tegenop zag, het is ook niet niks om over zo’n kwetsbare groep de verantwoording te dragen. Er is een achterwacht in huis, maar toch. Ik vroeg of ze ergens bang voor was en dat was ze…
Zelf maken: Recept voor de nachtdienst
Aarzelend vertelde ze mij een aantal dingen en ik gaf haar het advies om dit met het afdelingshoofd op te nemen. Ik wilde best de nachtdiensten met haar ruilen, maar dat zou haar probleem op de langere termijn niet verhelpen. Wie in de zorg werkt, weet dat het een 24-uursproces is en bijna niemand ontkomt eraan om een keer in de nacht te werken. Ze wilde het toch eerst proberen. Met hele grote angst heeft ze haar dienst uitgezeten, want het onweerde die nacht vreselijk hard. En dat was nou net waar ze zo bang voor was. Ze heeft die ochtend direct een gesprek aangevraagd. En hoefde voorlopig geen nachtdiensten meer te draaien.
Ben zelf voorstander voor zelfsturende teams. Laat een afdeling en vooral collegae onderling e.a uitmaken wie welke diensten draait. Vaak lost het zich dan wel vanzelf op als je met elkaar om tafel gaat en goed communiceert!
zoals dat vaak gebeurt met vakantie plannen als men er niet uit komt. Iedereen wat water bij de wijn doen. Diensten zo door de strot geduwd krijgen,niet krijgen wat je vraagt omdat de leiding je niet moet werkt niet. En nachtdiensten draaien waar je ziek van wordt werkt ook niet! Al deze verhalen over inroosteren zijn al sinds lang bekend. T.a.v dit punt geldt m.i.z communiceer met elkaar en luister naar elkaar
Wanneer de werk/privé balans verstoord iskomt diet niemand ten goede.
Ik ben al 10 jaar vaste nachtdienst in een verpleeghuis en zou niets anders meer willen. Ik vind dat men de collega’s die graag nachtdiensten draaien hun zin moet geven en iedereen zelf moet laten beslissen welke dienst voor hun het beste uitkomt. Maar hier komt dan weer de arbeidstijdenwet tussen , die bepaalt hoeveel nachten men in een bepaalde termijn mag werken.
Als men nu eens naar de buurlanden zoals België en Duitsland kijkt, daar bestaat deze wet niet en iedereen is gelukkig daar. In deze landen worden de uurroosters in overleg met het personeel gemaakt en werkt uitstekend.
Er zijn mensen die absoluut niet tegen nachtdiensten kunnen, ze worden
ziek:, gaan snachts braken, duizelig en misselijk, zijn erg bang en
raken na een paar/serie dienstroosters ‘overspannen’. Met verplicht
stellen van nachtdiensten schiet de organisatie weinig op…
Er zijn ook mensen die het omgekeerde hebben, mensen die het vreselijk
vinden om om 06.00 al op te staan. Ze vallen pas om 04.00 in slaap
omdat ze te zenuwachtig zijn dat ze zich zouden vérslapen.
Vervolgens moeten ze vanaf 07.00 al het ‘vrouwen’getetter’ aanhoren
en dat tot 15.30. Om gek van te worden!….
Hoe zalig is het alleen werken in de nacht….!!
Mooi gebaar,en goed om het wel geprobeerd te hebben.