Verzorgende Conny wil in haar allerlaatste blog een boodschap meegeven aan alle verzorgenden.
Dit is de laatste blog van mij voor de website van Tijdschrift voor Verzorgenden. Na vele jaren komt er nu een einde aan het schrijven over zoveel onderwerpen rondom de ouderenzorg. Ik wil alle lezers bedanken welke de moeite hebben genomen om de stukjes te lezen. Ik hoop dat ik veel collega’s een plezier heb gedaan om een stukje van herkenning te bieden in de uitoefening van ons mooie vak!
Het werken in de ouderenzorg is een specifiek werkveld waar niet iedereen in kan of wil werken. Maar voor degenen die ervoor hebben gekozen ervaren allemaal dat het een zeer mooi, maar ook een zwaar beroep is. Wij zijn degenen die meegaan in de laatste levensfase van een mens. En dat is zeer intens, een ingrijpende periode waarin veel dingen gebeuren en het vergt veel van zowel de zorgvrager als de verzorgende. Het deelgenoot zijn van dit alles brengt naast de fysieke inspanning zeker ook een belasting op onze mentale weerbaarheid.
Van hoeveel zorgvragers heb ik inmiddels afscheid genomen? Telkens weer is het een unieke gebeurtenis als iemand tegen het einde loopt en komt te overlijden.
Ik denk dat in het algemeen te gemakkelijk gedacht wordt over ons werk. Vooral van degene die ver van het bed staan. Niemand kan voelen wat wij voelen en ervaren. Niemand. Alleen jij die er dagelijks mee te maken heeft.
Daarom lieve collega’s, wil ik jullie allemaal dit zeggen: wees trots op jezelf. En wees je ervan bewust dat jij de persoon bent die een vriendelijk woord of glimlach kan geven zowel aan je zorgvragers als je collega’s. Dit kost geen tijd en energie. Maar het geeft onze ouderen en je collega’s een beetje licht in het turbulente ouderenzorgland.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account