Hugo denkt dat er voor verpleegkundigen nog veel winst te behalen valt, op het gebied van digitale begeleiding van patiënten thuis. Maar verandering maakt huiverig. ‘De mobiele telefoon vonden we ooit ook onnodig.’
Ik ben op een klein symposium georganiseerd door een bank. Voorafgaand aan de lezingen is er een uitgebreide lunch. Heerlijke broodjes en verse jus. Brede ramen bieden een prachtig uitzicht op een natuurgebied. Omringd door bestuurders van ziekenhuizen, zorgverzekeraars en banken voel ik me enigszins misplaatst. Ik denk aan mijn collega’s in het ziekenhuis die gehaast een broodje kaas naar binnen werken, als ze überhaupt toekomen aan de lunch. Gelukkig stoot een bestuurder een glas omver. Ik ga meteen met servetjes in de weer. Even duidelijk maken wie de verpleegkundige is.
Het symposium gaat over efficiëntie in de zorg. Of liever gezegd, over het gebrek aan efficiëntie. ‘Als we op de huidige voet verder gaan’, zo vertelt een bankdirecteur, ‘zijn er over 20 jaar 170.000 extra ziekenhuismedewerkers nodig. Terwijl de beroepsbevolking juist flink afneemt.’ Maar er is hoop. Als ziekenhuizen jaarlijks 2,5% productiever worden, dan is die groei in het personeelsbestand niet nodig.
Voor die ‘productiviteitsgroei’ is volgens de bank ‘een digitale omslag’ nodig. Meer zorg op afstand door inzet van ‘health apps’ en ‘zorginformatiesystemen’ die communiceren met elkaar in ‘regionale samenwerkingsverbanden’. Er wordt een foto getoond van een zittende verpleegkundige voor een muur van beeldschermen. Voor de bank kennelijk een toekomstdroom, voor verpleegkundigen een regelrechte nachtmerrie.
Zonde van het abstracte verhaal, en zonde van de angstbeelden, want als ik voor onze beroepsgroep ergens een lichtpuntje ontwaar, dan is het in de digitale begeleiding van patiënten thuis. Ik ken een hartfalenverpleegkundige uit Drenthe die helemaal gek werd van de drukte op haar poli. Ze nam het initiatief om mensen op afstand te begeleiden met een app. Haar patiënten meten nu thuis zelf bloeddruk en gewicht, daar hoeven ze niet meer voor langs te komen. De app waarschuwt haar bij afwijkende waarden, dus achteruitgang heeft ze ook nog eens eerder in beeld. Inmiddels gaat het ziekenhuis ook mensen met andere ziektebeelden op afstand begeleiden, want iedereen is laaiend enthousiast.
Het digitaal begeleiden van patiënten thuis gebeurt in veel ziekenhuizen, en vrijwel overal voeren verpleegkundigen de regie. Maar weerstand is er ook. Deels zit hem dat in de taal van bestuurders. Wie ‘efficiëntie’ en ‘productiviteitsgroei’ predikt, oogst wantrouwen. Betere zorg daarentegen, dat willen we allemaal wel, zeker als verpleegkundigen dat zelf vorm mogen geven.
Ook verandering an sich maakt huiverig. Ik kan daar stiekem wel om lachen. In de auto naar het ziekenhuis. Google Maps voor de route, Spotify voor de muziek en Flitsmeister om boetes te voorkomen. Maar patiënten begeleiden met een app? Dat is allemaal wel erg futuristisch.
In het hilarische filmpje hieronder (uit 1998) wordt voorbijgangers gevraagd hoe ze over de mobiele telefoon denken. ‘Waar is dat nu allemaal voor nodig?’ antwoordt vrijwel iedereen. Echt, over een jaar of vijf is digitale begeleiding van patiënten thuis de normaalste zaak van de wereld. De vraag is: neem je als verpleegkundige de regie of wacht je liever af?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account