‘Wordt van mij verwacht dat ik alles al weet? Hoe is het om de verantwoordelijkheid van een patiënt zelf te dragen?’ Renée is net afgestudeerd en voelt de druk van het ‘echte werk’.
Daar zit ik weer. Te zenuwen voor een nieuwe eerste dag. Ik denk dat ik daar nooit helemaal vanaf kom. Volgende week begint echter geen nieuwe stage. Volgende week wordt het echter dan echt, dan ga ik naar mijn eerste werkdag van mijn allereerste echte baan!
Veel van mijn medestudenten van vorig jaar hebben een baan gevonden. Er zijn op dit moment veel vacatures voor hbo-verpleegkundigen. Kwam dat even mooi uit. Een aantal kon blijven werken op de stageplek, of bij een bijbaan waar tijdens de opleiding gewerkt werd. Ik ben zelf de afgelopen periode verhuisd naar een andere regio, dus blijven plakken op een stage zat er voor mij helaas niet in. Desalniettemin is het gelukt om werk te vinden, in het ziekenhuis om de hoek. Ideaal!
Ik weet al heel lang dat ik in het ziekenhuis wil werken. De dynamiek, veelzijdigheid en complexiteit van veel afdelingen spreekt mij aan. Welke afdeling het precies moet worden, vind ik lastig. Er is zoveel keuze en er zijn zoveel mooie vakgebieden.
Ik weet wel zeker dat ik uiteindelijk wil doorleren. Als specialistisch verpleegkundige, maar misschien ooit ook wel als verpleegkundig specialist. Binnen de zorg ben je sowieso nooit uitgeleerd.
Pas afgestudeerde verpleegkundigen ervaren veel stress. In Rotterdam wordt onderzoek gedaan naar het waarom, zodat de oorzaak aangepakt kan worden. >>>
Alles is nog open. Mijn hart is tijdens mijn laatste stage wel een beetje gestolen door de obstetrie en gynaecologie, maar andere acute settingen zoals de spoedeisende hulp sluit ik zeker niet uit. Wie weet kom ik dit jaar wel heel iets anders tegen en besluit ik daarmee verder te gaan. Ik ga nu beginnen als flexwerker, dus alle mogelijkheden staan nog vrij en ik heb de komende tijd de mogelijkheid om allerlei afdelingen, specialismen en teams te leren kennen. Spannend, leuk spannend!
Ik kijk ernaar uit om straks niet meer als student rond te lopen, maar als collega. Want als ik eerlijk ben, werd ik die continue verantwoording en reflectie tijdens stages wel eens een beetje zat. Aan de andere kant kan ik mij ook niet meer verschuilen achter de ‘onwetendheid van een student’. Wordt straks van mij verwacht dat ik alles al weet? Hoe zal het zijn om de verantwoordelijkheid over patiënten helemaal zelf te dragen? Natuurlijk zal ik overleggen met collega’s als ik ergens vastloop, en hulp vragen waar dat nodig is. En hulp bieden, want je bent tenslotte een team. Wie weet ga ik straks zelf studenten begeleiden, lijkt me leuk!
Wie weet wat de toekomst brengt. Voor nu is dit mijn laatste blog voor Nursing. Ik wil iedereen bedanken voor de leuke reacties en ik zal het schrijven missen. Wie weet komen we elkaar in de toekomst nog eens tegen. Misschien als patiënt-verpleegkundige, maar ik hoop vooral als collega! Tot dan.
Dit is de laatste blog van voormalig hbo-student Renée. Ze schreef drie jaar lang blogs over wat ze leerde en hoe ze heeft ervaren. Ze staan hier >>> Bedankt Renée!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account