Rob schrijft bijna 25 jaar als journalist over palliatieve zorg. Als hij terugblikt op die periode, beseft hij dat het vooral de kleine dingen zijn – die het doen.
Vandaag wreef een verpleegkundige heel troostend over mijn hand. Dacht ik. Maar ze wilde alleen een ader opwerken voor het infuus.
— Ethiek is overal (@Gert_van_Dijk) January 27, 2020
Een paar weken geleden moest mijn vrouw voor een nare behandeling naar de tandarts. Op het moment dat het even wat pijnlijker werd dan verwacht legde de tandarts een hand op haar schouder en vroeg: ‘Gaat het nog?’
‘Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen’, zongen Saskia & Serge al in 1972 en dat is nog steeds een waarheid als een koe: óók, of vooral, in de gezondheidszorg. Het is van toepassing op het kind dat een been heeft gebroken, de longpatiënt die voor de dertigste keer in het ziekenhuis komt en de terminale patiënt die na vijf chemokuren en drie operaties alsnog moet erkennen dat zijn leven ophoudt, ook al had hij nog zoveel hoop op genezing.
Nu ik als journalist bijna 25 jaar over palliatieve zorg schrijf, ontstaat er als vanzelf de neiging om terug te blikken op die periode. Er springen allerlei bijzonderheden in het oog. De komst van richtlijnen palliatieve zorg. De komst van consultatieteams palliatieve zorg. De explosieve toename van hospices. Het als stimulerend bedoelde overheidsbeleid. Die honderden onderzoeken naar gedetailleerde aspecten van palliatieve zorg. Het is in al die jaren een hele industrie geworden, waarin veel geld omgaat en waarin het – net zoals in andere delen van de maatschappij – om macht, ego’s en aanzien gaat.
Het is verleidelijk om bij ‘palliatieve zorg’ aan dat soort grote onderwerpen te denken. Ik merk dat dat ook op de werkvloer gebeurt. Hoe verbeteren we de organisatie? Hoe gaan we beter samenwerken? Hoe implementeren we die vroegtijdige zorgplanning? Wanneer kunnen we een patiënt ‘palliatief’ noemen?
Maar eigenlijk gaat het daar natuurlijk helemaal niet over. Het gaat om het kleine. Iedere verpleegkundige kan zich iedere dag de vraag stellen: met welk ‘klein ding’ kan ik de wereld van een zieke, kwetsbare persoon een beetje mooier maken?
Want zó kun je het verschil maken. Tussen een gewone dag en een goede dag.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account