Tussen 2007 en 2009 werden meer dan twintig calamiteiten gemeld met het plaatsen van een neusmaagsonde. Het is arrogant te denken dat dat jou niet kan overkomen, schrijft Sandra.
Verpleegkundigen passen nog altijd het ausculteren toe om de ligging van de neusmaagsonde te controleren. Gezien de risico’s hiervan is er een landelijk protocol dat iets anders voorschrijft: op geleide van de pH bepalen of de sonde goed is geplaatst. Waarom houden wij ons daar niet aan? Dat is toch simpel? Veilig!
Toegegeven, soms wil dat opzuigen van maagsap niet. Soms ben ik ook vergeten: hoe zat dat nou met die pH? Wij moeten zo vaak een creatieve andere oplossing kiezen, omdat het geijkte niet werkt. Soms is de dokter niet te bereiken. In gesprek, of hij slaapt. Dan moeten we wikken en wegen in onze verantwoordelijkheden en die van de arts. En op die momenten redden we het ook ver zonder arts. Steeds meer verantwoordelijkheid wordt in onze schoenen geschoven.
Richtlijn neusmaagsonde wordt herzien
De richtlijn neusmaagsonde uit 2011 wordt herzien. Mariël Klos, voorzitter expertgroep neusmaagsonde V&VN en voedingsverpleegkundige licht alvast een tipje van de sluier op.
Lees meer>>>
Wij brengen zelf infusen in. Waardoor ik ook ’s nachts zelf bepaal een tweede lijn te plaatsen, omdat bepaalde medicijnen niet bij elkaar kunnen door die ene venflon. De volgende ochtend zegt de dokter dat ik juist heb gekozen. We hebben insuline-bijspuitschema’s die het dokterbellen onnodig maken bij hoge suikers. We hebben protocollen die ons vertellen als er een urinekatheter moet worden ingebracht. Het protocol kan je zien als een doktersorder en zo werken wij heel zelfstandig door, zonder overleg.
Wij voelen onze handen aan de knoppen. Voelen ons bijna een dokter. Soms weet ik meer dan de dokter. Soms. Soms kies ik ook verkeerd. Soms zie ik iets over het hoofd. Ik ben immers geen arts. Mijn opleiding was korter. Het verwart dat wij steeds meer zelf mogen beslissen. En zo komt het dan dat we keuzes maken tegen het beleid in. Omdat we denken dat we wel weten wat we doen. Hoog geleerd, veel ervaring, een prachtige combinatie. Een gevaarlijke combinatie.
Overschatten wij onszelf niet? Wij staan zo vaak naast de dood, dat we er niet zo snel meer van schrikken. Wellicht worden we hierdoor achteloos. Maar collega’s, de dood komt niet alleen uit zichzelf onze kamers binnen. Soms nodigen wij hem uit op onze werkvloer. Door regels te overtreden, protocollen te negeren, denkend dat we wel weten wat we doen.
Tussen 2007 en 2009 werden meer dan twintig calamiteiten gemeld met het plaatsen van een neusmaagsonde. Elf patiënten overleden hierdoor. Overleden. Laat het rinkelen in uw oren. Want wij weten een heleboel. Maar wij dragen ook een heleboel verantwoordelijkheid. Het betreft levens in onze handen. Zijn onze verantwoordelijkheden ons naar het hoofd gestegen? Denken wij soms dat we de dood kunnen bezweren? Fouten kosten levens en lichaamsfuncties, hoe hooggeleerd en ervaren je ook bent. Elf patiënten stierven door verpleegkundige interventies.
Het is arrogant te denken dat dat jou niet zou kunnen overkomen. Als er iets gebeurt, is het fijn dat je rapportage en protocollen achter je staan. Omdat je er alles aan hebt gedaan en dat ook kunt bewijzen. Bedenk dat dat niet het geval is, wanneer je protocollen naast je neerlegt. Verpleegkundigen zijn superhelden. Maar ze kunnen ook ontzettend neerstorten.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account