Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
tem ook op de poll onderaan dit artikel
Er kwam een dokter binnenstormen, terwijl wij zorg overdroegen van vroege naar late dienst. Een belangrijk moment van afstemmen voor je het veld in moet zonder fouten maken. De dokter praatte van achter onze ruggen dwars door ons afstemmen heen. Of we even wilden luisteren? En hij wachtte niet op ons antwoord. Wilden wij wel luisteren? Maakte hem niet uit, hij sprak zijn orders uit: ‘Zoveel eenheden insuline om die tijd en morgenochtend zoveel en dan weer een glucosedagcurve’. Hij maakte aanstalten om weg te lopen.
Maar hij vergiste zich. Hij had er geen idee van dat ik al jaren ervaring heb en niet meer de verlegen Sandra ben die ik was. ‘Ho’, hoorde ik mezelf zeggen (ik keek er net zo van op als hij). ‘U praat dwars door onze overdracht’. De man had haast, zei hij, inmiddels drie meter van mij vandaan. Ik sprong overeind. Haast of niet, die orders moeten in de computer, dokter. Daar had hij nu geen tijd voor, ik kon dat toch gewoon noteren voor vanavond en morgen?
Veel verpleegkundigen zijn te lief. Zou het niet veel beter zijn als studenten al tijdens de opleiding leren van zichzelf afbijten? Sandra schreef hier eerder al eens een blog over.
‘Straks worden er fouten gemaakt’, zei ik. ‘Dan had ik zijn opdrachten niet goed gerapporteerd’, antwoordde hij (hij bleef inmiddels wel staan). ‘Recepten en medicijnopdrachten zijn uw verantwoordelijkheid’, sprak ik meer stoïcijns dan ik me voelde. ‘Daar kunnen we het over hebben’, sprak de dokter mij tegen. ‘Dat kan’, zei ik – inmiddels een stuk zelfverzekerder klinkend dan ik me voelde – ‘maar dat kost u ook tijd. Die tijd kunt u ook gebruiken om nu even uw orders in de computer te zetten.’
De man mopperde iets onverstaanbaars. Nu kwam het er op aan. Ging hij bij mij wegrennen of… Hij rende, zoals dokters dat kunnen. Grote stappen. Het lijkt geen rennen, maar aan de wapperende jas te zien, is de snelheid hoog. Hij stapte bij mij vandaan. Naar een computer! Zuchtend logde hij in, tikte zijn orders en liep daarna weg zonder nog iets te zeggen.‘Dankuwel, dokter!’ riep ik hem na op mijn allervriendelijkst. ‘Zo komt alles goed!’ Toen de dokter de bocht om was, begon ik te trillen. Wie was diegene die die dokter zo precies vertelde wat er moest gebeuren? Gaf dit witte pak mij soms superkrachten?
Hadden collega’s hetzelfde gehandeld als Sandra? Bekijk de uitslag van de poll>>>
Sandra heeft gedaan wat ze graag wilde doen. Dat is super! En over haar eigen angst is heen gestapt. Dat is mooi. Het is alleen belangrijk dat het contact met arts goed is en blijft. Daar heeft de patiënt het meeste baat bij. Goede sfeer tussen artsen en verpleegkundigen. Als mij dit overkomt zoek ik de arts later op en deel dan: ik snap dat jij ook druk bent, ik wil geen gedoe met je. Ik vind het alleen plezierig als we ons aan de gemaakte afspraken houden. Dat werkt voor mij het best.
Goed dat je hem toch complimenteerde, want ja, dat hoort er dan ook nog achteraan gezegd te worden.!!
Hij gaat daar toch over nadenken, en is dan blij dat je hem daar toch voor bedankt hebt.
Want ja zelfs dokters zijn ook mensen. Tis zo menselijk allemaal.
Sjef.
Juist gehandeld Sandra. ook deze heren dienen zich aan de afspraken te houden. ook deze arts is een deel van een team en laat hem zich dan ook zo gedragen.
Goed gedaan Sandra!! Dit was per acuut opkomen voor patient en voor team!
Ik zou hem nog even uitnodigen voor gesprek!
"Acute fase" van optreden nu voorbij…in rust nog even gesprek voeren. Voor de vertrouwensband.
Ik vind het knap dat je het gedaan hebt Sandra en nog een keer zo knap dat je het deelt. Petje af laten we daar een voorbeeld aan nemen.
Verder is het zelfs zo wettelijk dat het ook met de patiënt moet worden overlegd door de arts . Of de patiënt het er ook mee eens is? Ook dat wordt nog al eens 'vergeten'.
Lucia de b is een voorbeeld hiervan. Zij heeft na haar gevangenis straf verpleegkundigen geattendeerd op het feit dat artsen alles schriftelijk moeten vastleggen.
Hellemaal mee eens met Henriëtte. Bij ons zijn de afspraken duidelijk . Wanneer wij overdragen komt men niet binnen. Indien direkt contact wel noodzakelijk( calamiteit) dan wordt er gebeld. Een ieder heeft eigen telefoon de no zijn bekend en het is duidelijk wie voor de desbetreffende patiënt zorgt.
Als het fout gaat ben niet alleen jij de pineut, maar ook de patiënt en daar doen we het toch voor? Dus volgende keer "bedankt namens de patiënt" !!!
Ja, ja, het klinkt makkelijk, maar je moet het toch maar even doen. ..en dan vriendelijk, je sympathieke stem gebruiken en de juiste argumenten naar voren brengen, goed gedaan Sandra!
Dit moeten we vaak oefenen, het versterkt je zelfvertrouwen en je kennis.
Ik had er meteen wat van gezegd. Geen order in de computer is niet uitvoeren.
Als er iets mis gaat kun je inpakken.
Hij kent de regels, laat je niet overdonderen.
Als het fout gaat ben jij de pineut.
We hanteren bepaalde omgangsvormen in het ziekenhuis,een daarvan is dat je niet inbreekt wanneer mensen met elkaar in gesprek zijn. Kennelijk is deze arts van mening dat hij dat wel mag en kan. Dat duidt op gebrek aan respect en dat lijkt mij zorgelijk. terecht dat daar dan wat van gezegd wordt,want hoe zouden artsen reageren als jij zo kwam binnenstormen tijdens hun overdracht.