Vakantietijd is heerlijk als je vakantie hebt, maar eenmaal terug is het gauw over met de pret, aldus Sandra. Ze wil collega’s dan ook graag een hart onder de riem steken voor de komende maanden.
Het is weer vakantietijd. De tijd dat je op je achterste benen moet lopen, als je geen vakantie hebt. Dat je blij bent dat je vrij bent, omdat je weet dat de rest zich scheel werkt. En dat je je vakantie snel bent vergeten, omdat je daarna meteen weer op dubbele kracht moet werken om je collega de kans te geven om ook even van het buitenland te genieten. Vakantietijd is heerlijk als je vakantie hebt. Lekker even azuurblauwe vakantiefoto’s posten op Facebook. De groepsapp vol ‘help er is een collega te weinig’ geoorloofd negeren. Je werkschoenen gedag zeggen voor een aantal weken. Je laatste werkdag en dan ‘Daag!’
Vakantietijd is heftig voor de achterblijvers. Of de terugkomers. Heftig omdat je team op halve sterkte draait. Halve ervaring. Halve souplesse. En ondertussen gaan gezondheidsklussen op volle sterkte verder. Ziekte heeft immers nooit vakantie. Vakantietijd is een tijd van bijkomen. Maar ook voor velen een tijd van stress. Omdat systemen langzamer lopen, maar ontstekingen, tumoren, blokkades en inzinkingen ondertussen gewoon door drukken en oprukken.
Waar ze in andere banen misschien een winkel sluiten of de mails negeren, vallen jouw klanten om, als je niet op tijd de deur weer open zet. Op veel werkplekken gaat de gezondheidsdeur niet eens dicht. Nooit. Dus ook niet later open. Niet eerder sluiten. Nee, door door door. Nu werk ik dus in het onderwijs ineens. Over heel even begint mijn eerste onderwijszomervakantie. En mij wordt al een jaar verteld hoe ik geen reden van spreken heb of klagen. Want ‘juffen’ zijn immers het hele jaar door vrij.
Ja. Ik zal jullie zachtjes eerlijk toefluisteren dat ik inderdaad langer vrij ben dan de meeste van jullie. Een voordeel waar ik ook al een heel jaar naar uitkijk. En waar ik ook al een heel jaar extra voor werk. Ja, ik heb geregeld vakantie, maar ja… ik werk dus ook meer uren in de week. Nee, ik ga niet klagen. Daar heb ik helemaal geen recht op. Maar ik zie ook dat een andere baan andere haken en ogen heeft. Ik zie ook wat ik had met jullie. Een hecht team, dat juist bij vakanties zich schrap zet. Dat het samen doet. Nee, we sluiten niet zes weken met zijn allen. Maar we vechten, lachen en winnen minstens de helft van die zes weken gewoon door. Vechten ja, knokken, zweten, vieze klussen, slapeloze nachten. Maar ook winst, want jullie hebben elkaar en dikke lol soms.
En ik moet zonder. Een raar gevoel. Ik mis jullie en het werk, maar ik ga natuurlijk niet beweren dat ik geen zin heb in zo’n lange schoolzomervakantie. Ik heb een andere baan. Een andere uitdaging. Met andere tegenvallers en opstekers. Redenen genoeg om te juichen. Maar natuurlijk ook gewoon drukte en baalmomenten. Ik zou zeggen: weet wat je hebt. Aan je collega’s naast je met spierballen op hun ziel. Aan de invalkrachten die mogelijk minder weten dan jij, maar die voor je klaar staan. Aan die momenten dat je schaterlachend met zijn allen aan tafel zit. Aan de intens dankbare blik in de ogen van je zorggebruiker als je ’s ochtends vroeg weer binnenstapt. Mensen die blij zijn om je te zien. Mensen die je nodig hebben. En een team dat dat allemaal begrijpt.
Alles heeft nadelen. Ook de zomervakantie. Maar vergeet niet te genieten van je vrije dagen. Denk niet op het strand aan dat je bijna weer terug moet naar je werkschoenen. Dat zie je dan wel weer. Maak je niet vooraf zorgen om wat je straks weer aantreft. En bedenk je dat je, naast heftig werken, ook een geweldig team hebt om je te dragen.
Lieve collega’s, heel veel vakantieplezier en succes!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account