In mei zijn op een paar verpleegafdelingen van het St. Antonius Ziekenhuis verpleegkundigen positief getest op covid-19. Verpleegkundige Longziekten Maaike Vriens probeert samen met haar collega’s de moed erin te houden.
Na bijna 10 weken werken in isolatie op een corona-afdeling, kregen we op woensdagochtend het mailtje waar we met zijn allen zo naar uitkeken: het aantal besmettingen is zodanig gedaald dat we weer mogen afschalen naar onze ‘gewone’ longafdeling. Voor veel collega’s een opluchting, ook voor mijzelf. Voorzichtig durfden we te geloven dat de hectische maanden langzaam achter ons lagen.
Maar diezelfde woensdagmiddag verschijnt er een berichtje in de groepsapp van ons team: er is een toename van coronabesmettingen op drie afdelingen in het ziekenhuis en al deze positieve patiënten worden direct op de D2, de corona-afdeling, opgenomen. Met andere woorden: de corona-afdeling blijft voor onbepaalde tijd open.
Het voelt als een tegenslag. We werken met het team al lang in isolatie en dat gaat zijn tol eisen. We zijn moe.
Niet alleen zijn er meer patiënten met corona, ook een groot aantal medewerkers wordt positief getest. Vanaf dat moment moeten we op de afdeling continu mondkapjes dragen om verdere besmetting te voorkomen. Waar het patiëntencontact eerst onpersoonlijk voelde, trekt zich dit nu ook door naar de ruimtes waar je met collega’s juist even bijkomt van de soms nog steeds zware coronazorg.
Nu ook collega’s zijn uitgevallen, ben ik meer op mijn hoede. In de eerste weken van de uitbraak was ik totaal niet bezig met het feit dat ik zelf ook ziek kon worden. Ik was alleen maar bezig met het zo goed mogelijk leveren van zorg. Het besef dat ik net zo goed ziek kan worden als mijn ziekste patiënten, lijkt nu toch meer binnen te komen.
Ik heb er de afgelopen weken wel rekening mee gehouden dat het aantal zomaar weer zou kunnen toenemen. Het leek ergens ook te mooi om waar te zijn dat de afname zo geleidelijk ging.
Ik merk aan het team dat het soms moeilijk is om elkaar te blijven motiveren. Het wordt buiten warmer en de werkdruk wordt hoger door de opschaling van de reguliere zorg. Hierdoor vraagt het werken in isolatiekleding nog meer van ons.
Maar ondanks dat iedereen nu echt moe begint te worden, proberen we elkaar op te peppen, onze schouders er weer onder te zetten en gaan we door voor onze patiënten. Want dat zijn toch de mensen voor wie we het doen!
Maaike Vriens (24) is als verpleegkundige Longziekten werkzaam in het St. Antonius Ziekenhuis, locatie Nieuwegein.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account