Kwart over zeven op maandagochtend. Een volle lift. De meeste van mijn collega’s zijn bezig met hun smartphones of kijken slaperig naar de grond. In de hoek vestigt een meisje de aandacht op zich door continu te hoesten. Haar dikke shawl bevestigt voor mij dat zij ziek is. Koud is het buiten immers niet. Dan herken ik haar. Sinds een paar maanden is ze zaalarts op urologie.
De zieke zaalarts doet me denken aan een gesprek dat ik onlangs op een feestje had met een gepensioneerd bedrijfsarts. Het ging over de weerstand van verpleegkundigen tegen de griepprik. Ik vertelde dat ik me dood erger aan de houding van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM). Alles doen ze om het in hun gestelde vertrouwen te beschamen. De Mexicaanse griep bleek in 2009 een mild virusje, maar op advies van het RIVM waren door de overheid wel 20 miljoen vaccins aangekocht. Al snel rees het vermoeden dat betrokken wetenschappers banden hebben met de farmaceutische industrie.
Luc Bonneux, een gerenomeerd wetenschapper, ergert zich net als ik aan het RIVM. In het artikel ‘De griepvaccinatie: prima prik of propaganda’, dat in Nursing van oktober 2012 verscheen, verwijt hij de overheidsinstantie nog altijd propagandapraktijken. Betrokken deskundigen zouden persoonlijk belang bij de griepvaccinatie hebben. De website van het RIVM bevat volgens hem klinkklare onzin.
Ondanks het geschonden vertrouwen vindt het RIVM het ‘heel raar’ dat verpleegkundigen nauwelijks geneigd zijn een griepprik te halen. Woordvoerder Roel Couthinho wijdt de weerstand – diepe zucht – aan een kennistekort bij de beroepsgroep. De pijnlijke waarheid is dat verpleegkundigen geen vertrouwen hebben in de wetenschappers die hen voorlichten.
De gepensioneerde bedrijfsarts toonde begrip. Zelf stipte hij een ander punt aan. Volgens hem vormt het arbeidsethos van artsen en verpleegkundigen de grootste belemmering voor een effectieve vaccinatiecampagne. Het is cultuur om door te werken tot je erbij neervalt, griep of geen griep. Je wilt je collega’s niet in de steek laten toch? Zolang daarin niets verandert heb je verrassend weinig aan een griepprik, aldus de gepensioneerde bedrijfsarts.
De zieke zaalarts en ik blijven als laatsten over in de lift. Het hoesten lijkt met iedere etage toe te nemen. ‘Lekker is dat,’ zeg ik, ‘halen wij allemaal braaf een griepprik, doe jij het effect teniet door hier doodziek rond te lopen.’ Ze lacht schaapachtig, denkt dat ik een grapje maak. Een juiste inschatting. Ik heb, net als de meeste verpleegkundigen, geen griepprik gehaald dit jaar.
Hugo van der Wedden is medisch socioloog en interim-verpleegkundige.
www.hugovanderwedden.nl | Twitter @hugovdwedden
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account