Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
De zieke zaalarts doet me denken aan een gesprek dat ik onlangs op een feestje had met een gepensioneerd bedrijfsarts. Het ging over de weerstand van verpleegkundigen tegen de griepprik. Ik vertelde dat ik me dood erger aan de houding van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM). Alles doen ze om het in hun gestelde vertrouwen te beschamen. De Mexicaanse griep bleek in 2009 een mild virusje, maar op advies van het RIVM waren door de overheid wel 20 miljoen vaccins aangekocht. Al snel rees het vermoeden dat betrokken wetenschappers banden hebben met de farmaceutische industrie.
Luc Bonneux, een gerenomeerd wetenschapper, ergert zich net als ik aan het RIVM. In het artikel ‘De griepvaccinatie: prima prik of propaganda’, dat in Nursing van oktober 2012 verscheen, verwijt hij de overheidsinstantie nog altijd propagandapraktijken. Betrokken deskundigen zouden persoonlijk belang bij de griepvaccinatie hebben. De website van het RIVM bevat volgens hem klinkklare onzin.
Ondanks het geschonden vertrouwen vindt het RIVM het ‘heel raar’ dat verpleegkundigen nauwelijks geneigd zijn een griepprik te halen. Woordvoerder Roel Couthinho wijdt de weerstand – diepe zucht – aan een kennistekort bij de beroepsgroep. De pijnlijke waarheid is dat verpleegkundigen geen vertrouwen hebben in de wetenschappers die hen voorlichten.
De gepensioneerde bedrijfsarts toonde begrip. Zelf stipte hij een ander punt aan. Volgens hem vormt het arbeidsethos van artsen en verpleegkundigen de grootste belemmering voor een effectieve vaccinatiecampagne. Het is cultuur om door te werken tot je erbij neervalt, griep of geen griep. Je wilt je collega’s niet in de steek laten toch? Zolang daarin niets verandert heb je verrassend weinig aan een griepprik, aldus de gepensioneerde bedrijfsarts.
De zieke zaalarts en ik blijven als laatsten over in de lift. Het hoesten lijkt met iedere etage toe te nemen. ‘Lekker is dat,’ zeg ik, ‘halen wij allemaal braaf een griepprik, doe jij het effect teniet door hier doodziek rond te lopen.’ Ze lacht schaapachtig, denkt dat ik een grapje maak. Een juiste inschatting. Ik heb, net als de meeste verpleegkundigen, geen griepprik gehaald dit jaar.
Hugo van der Wedden is medisch socioloog en interim-verpleegkundige.
www.hugovanderwedden.nl | Twitter @hugovdwedden
Hugo van de Wedden vergeet, in een poging om zijn eigen standpunt te verdedigen, twee dingen. 1. De griepprik werkt wel degelijk bij gezonde jonge volwassenen 2. Luc Bonneux heeft weliswaar forse kritiek op de manier van communiceren van het RIVM, maar is wel degelijk ernstig vóór de griepprik. Sterker nog: hij vindt dat het bij de beroepsethiek van verpleegkundigen hoort om de griepprik wel te nemen. Jammer dat Van de Weggen de weg van de minste weerstand kiest en voor eigen parochie preekt. Het (wél genuanceerde) achtergrondartikel, met alle beschikbare informatie uit de Cochrane Library, inclusief voor- en tegenstanders, staat in Nursing oktober (2012).
Aliëtte Jonkers is me voor om de halve waarheden in deze column te benoemen. Ernstig dat het blijkbaar zo lastig blijft voor de beroepsgroep om feit en fictie te scheiden, zeker als men een spreekstoel in belangrijke media heeft.
Kunnen we het een keer ergens anders over gaan hebben dan over die ellendige griepprik?! Volgens mij hebben we genoeg andere onderwerpen om ons mee bezig te houden…
”De pijnlijke waarheid is dat verpleegkundigen geen vertrouwen hebben in de wetenschappers die hen voorlichten”
Onlangs pijnlijk duidelijk met een lijst van medische missers, een lijst waar nauwelijks iemand werkzaam in de zorg zich over zal verbazen. Volkomen en onvoorwaardelijk gelijk is iets wat in de medische wereld niet bestaat.
Hugo:
(**)Woordvoerder Roel Couthinho wijdt de weerstand – diepe zucht – aan een kennistekort bij de beroepsgroep.(**)
Jammer genoeg heeft Coutinho dus volkomen gelijk, en dat is pas pijnlijk….
“Woordvoerder Roel Couthinho wijdt de weerstand – diepe zucht – aan een kennistekort bij de beroepsgroep”.
Ik denk dat het hier niet een kwestie is van ‘iets ergens aan wijden’, maar wijten -met t dus!! en dat is iets heel anders;-)
ik ga om geen enkele inenting meer.
Via bio-resonantie ben ik aan de weet gekomen dat al mijn inentingen van baby af aan nog steeds actief zijn in mijn lichaam.
Zelfs door de laatste inenting van hepatitis zijn mijn lymfklieren totaal verstop en ben goed aan het ontgiften op een natuurlijke manier. Al die mooie wetenschappers kunnen voor mij de boom in met hun inentingen.