Het schijnt dat ik steeds meer bekend begin te staan, als de zuster met de grote mond.
Zuster Sandra heeft overal een mening over, zegt men. Ja, op papier is dat inderdaad wel waar. Op (digitaal) papier durf ik wel te zeggen wat ik vind. U zult er echter versteld van staan… in de praktijk blijk ik een angstig en stil muisje te zijn. Op mijn werkvloer hoort men mij zelden mijn mening geven.
Ik praat eigenlijk niet, behalve tegen mijn patiënten. Ik ben gaan bloggen, omdat ik niet durfde zeggen wat ik vond van mijn collega’s. Feedback geven in een gezicht is een stuk enger, dan een stukkie schrijven vanachter mijn computer. Hier brul ik dapper hoe ik het beter weet dan collega’s.
Als dan die collega’s of mijn bazen mij eens aanspreken op mijn ongenuanceerde teksten, bloos en stotter ik mij een weg het kantoor uit. Nee hoor, die Sandra was ik niet. En Sandra is niet eens mijn echte naam. ‘Kleefstra’ is slechts mijn flitsende artiestennaam.
Maar door mijn internetgeschreeuw en teksten elders, weet men mij inmiddels wel te vinden. Zo word ik tegenwoordig – naast bedreigd – ook steeds vaker gevraagd om ‘praatjes’ te houden. Klinische en andere lessen, maar ook betogen, tussen ziekenhuisdirecteuren en politici. En dat vind ik toch eng…
Want deze ‘Sandra’ roept hier misschien wel van alles, alsof ze meer lef heeft dan andere zusters. Maar deze Sandra is gewoon verpleegkundige, net als al die anderen. Wij doen liever, dan dat we erover praten. Actievoeren en hardop vraagtekens uitspreken, is nou eenmaal niet ons ding. Wij mopperen liever. Toch?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account