Een chirurg maakt een voorschrijffout van 1300 euro. Wie gaat dat betalen? De chirurg niet in ieder geval.
Afgelopen maandag tijdens het teamoverleg kwam naar voren dat er bij een cliënt in plaats van ampullen met 0,1 mg Sandostatine, ampullen van 0,5 mg per ml waren afgeleverd. Gelukkig viel de verkeerde dosering direct op. Niet omdat de ampullen een verschillend etiket hadden, maar het afsluitdopje had een andere kleur.
De cliënt waarbij we het middel toedienen krijgt het intraveneus via een Hickmann katheter, langzaam ingespoten in 10 milliliter fysiologisch zout. Vandaag kwam ik tijdens mijn dienst bij haar langs om de TPV (Totaal Parenterale Voeding) te verwisselen en om de Sandostatine te spuiten.
Ik heb haar anderhalve week niet gezien en zij vertelt hoe die tien dagen zijn verlopen. ‘Ja, en dan nog dat dure foutje van de chirurg,’ zegt ze. Als ze mijn verbaasde blik ziet vervolgt ze: ‘De chirurg heeft in plaats van 0,1 mg ampullen, 0,5 mg voorgeschreven. Jullie gooien dus viervijfde deel weg, en gezien de hoeveelheid ampullen die zijn voorgeschreven is dat 1300 euro!’
Duidelijk is dat de rekening voor die fout gewoon wordt vergoed door de verzekering.
Later denk ik: ‘Het is toch eigenlijk van de zotte, dat je zo’n voorschrijffout niet kunt herstellen door de overbodige ampullen terug te brengen naar de apotheek. Nu kieperen we zomaar veel geld weg, en voor dat bedrag had je weer andere dingen kunnen doen!’
Ik heb al eens eerder geblogd over verspilling van materiaal (en dus geld). Nu vraag ik me af om hoeveel euro’s het eigenlijk gaat op jaarbasis. Praten we dan over tonnen of miljoenen? Als we dan toch willen bezuinigen en effectief willen werken, laten we dan ook eens naar die verspilling kijken!
Hebben jullie ook voorbeelden van zulke verspilling?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account