Verplegen is fantastisch. En fantastisch ingewikkeld. Al wat er mooi aan is, slaat je af en toe genadeloos om de oren. Houd je van hectiek, dan verdrink je soms. Heeft uitdaging en veelzijdigheid je ooit aangetrokken, nu sta je soms tussen bomen je bos te zoeken.
Ik heb een afdelingsvergadering. Opnieuw wordt ons verzocht onze spullen op te ruimen en decubitus te rapporteren in élke dienst. Dat weten we toch wel? Ook is er een nieuwe regel. Of we even dit nieuwe formulier willen faxen naar dat nummer, iedere keer als iemand dat ene ziektebeeld heeft. O ja en zonder co-morbiditeit. En alleen als ze op donderdag met ontslag gaan. Of op de woensdag op even weken.
Afdelingsbazen hebben pilots. Directie verzint projecten. Kwaliteit dient bewaakt en getoetst. Formulieren moeten worden ingevuld. Iedere patiënt wil graag worden gewassen. Kamers moeten netjes zijn. Dokters willen op tijd en uitgebreid visitelopen. Het MDO dient voorgezeten, pauzes moeten worden genoten en rapportages moeten volledig zijn. Wonden moeten worden verzorgd, herstel geobserveerd.
Naast een grote veelzijdigheid aan basisactiviteiten, dienen zich dagelijks uitzonderingen aan op regels. Observaties moeten vaker of preciezer worden uitgevoerd, gesprekken moeten dieper. Ondertussen blijft delier en ondervoeding gewoon komen. Ik vraag mij af: hoe onthoud ik alles en maak ik het waar? Hoe ben en blijf ik een goede verpleegkundige?
Hoe doe jij dat?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account