Ik weet alles… Ik dacht alles te weten. Of in ieder geval een héleboel. Ik ben nu zeven jaar gediplomeerd. In die zeven jaar heb ik heel wat kennis bij elkaar geraapt. En verloren?
Tot voor kort zou ik het ten stelligste ontkennen. Al merk ik wel dat het parttimen mij hier en daar wat feiten heeft gekost. Die zijn zover onderin mijn hoofd gezakt. Onder nieuwe kennis van babylijven en opvoedregels.
Ik moet flink zoeken in mijn brein na vijf vrije dagen. Ondertussen werk ik weer gewoon met leerlingen. Kan ze wonder boven wonder nog dingen leren ook. Ze lijken tenminste tevreden en enthousiast.
Leerlingen leren. Van gediplomeerden. Dat is algemeen bekend. Maar hoe zit dat eigenlijk andersom? Eén van mijn collega’s is tegenwoordig ook docent. Die neemt het leren aan leerlingen letterlijk. Doet praktijklessen aan een MBO-v. De collega is daar nu een jaar mee bezig. Ze schrok zich de eerste weken een hoedje, ze bleek de helft niet (meer) te weten.
Collega’s en ik klapperen met onze oortjes over haar hernieuwd bewustzijn. Wij blijken heel wat minder te weten dan we dachten.
Mijn collega leert en leert het leerlingen. Leerlingen worden klaargestoomd voor de praktijk. Kennen laatste weetjes van theorie voor straks. Voor op de werkvloer. Leerlingen bestormen werkvloer. Mijn werkvloer. Die van jou. Leergierig stellen zij hun vragen. Je ziet breinen en ego’s groeien. Ziet ze bruggen slaan tussen schooltheorie en ons handelen. Onze praktijk blijkt heel behoorlijk in hun theorie te passen.
En andersom? Zouden gediplomeerden van leerlingen kunnen leren? Meer theorie voor de praktijk?
Gediplomeerde, durf jij een leerling te vragen hoe het ook alweer zit? En leerling, kan de praktijk beter? En zeg jij dat tegen je begeleider?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account