‘Onverantwoord!’ Het woord bleef de hele avond in mijn achterhoofd hangen tijdens mijn dienst.
Een cliënt is ’s avonds thuisgekomen vanuit het ziekenhuis waar die al drie weken werd verpleegd. Heftige infectie, moet zes weken een antibioticum intraveneus, waarvan er nu drie voorbij zijn. Wil per se naar huis in verband met familie die over is uit het buitenland. Dus: de transferverpleegkundige van het ziekenhuis legt contact met de thuiszorg.
‘Het gaat om vier momenten per dag, elke 6 uur.’ Mijn collega die de zorgvraag aanneemt legt uit dat wij in het VTT-team geen geplande zorg uitvoeren tussen 23.00 uur en 08.00 uur, maar alleen voor calamiteiten ingezet kunnen worden tijdens de bereikbaarheidsdienst. De verpleegkundige laat weten dat de cliënt in staat is om de gift van 2 uur ’s nachts zelf te verzorgen.
Met die wetenschap in het achterhoofd wordt de zorg toegezegd. Vervolgens komt er enkele uren later een telefoontje achteraan: de behandelend arts heeft besloten dat de medicijnen toch elke vier uur moeten worden toegediend. Overstappen op een ander antibioticum zodat er eenmaal per dag een cassette kan worden aangehangen, is absoluut onmogelijk. Mijn collega geeft aan dat die zorg niet door ons team gegeven kan worden. ‘Maar de cliënt zorgt zelf voor de giften van 24.00 en 04.00 uur’ was de reactie.
Vele telefoontjes later, waaronder eentje van de behandelend arts die kortweg aangeeft ‘de cliënt komt hoe dan ook naar huis, en die weet hoe de medicatie toegediend moet worden via een Bodyguard’ roepen bij mij en mijn collega het gevoel op dat hier niet zuiver wordt gehandeld. De Bodyguard wordt namelijk niet in het ziekenhuis gebruikt, dus kan de cliënt niet weten hoe de pomp gebruikt moet worden…
Ook zegt het ziekenhuis zorg toe zonder dat met ons te overleggen. De afspraak is dat we om 12.00 uur de volgende dag met de zorg beginnen, het ziekenhuis geeft door dat de cliënt de avond ervoor al naar huis komt en dat erop gerekend wordt dat wij er om 20.00 uur zijn voor een kennismakingsgesprek en steun bij het opstarten.
Om een lang verhaal kort te maken: ik heb die avond vijf kwartier bij de cliënt gezeten, uitgebreid de werking van de Bodyguard uitgelegd, en nogmaals gewezen op de afspraken die er rond het ontslag tussen de behandelend specialist en de thuiszorgorganisatie zijn gemaakt.
Ziekenhuisverplaatste zorg: jawel, maar niet zo! Vinden jullie dat wij deze zorg hadden moeten weigeren?!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account