Mijn collega blogger Hugo heeft een gat bespeurd in de gezondheidszorg. Een hiaat in patiëntenbegeleiding en een gat in de markt, wellicht.
Hij biedt zelfstandig en onafhankelijk zijn service aan, aan mensen die geld over hebben om zich te laten begeleiden in zorgland van de A van lange Adem tot de Z van Zeer vermoeiend.
Vandaag voel ik dat hij nodig is, onze Hugo. Dat zijn idee geen gekke is. Ik spreek een oom met gezwollen voet. Gister was zijn knie dik, vorige week zijn enkel. Vandaag is het zijn voorvoet. Ook krijgt hij af en toe pijn in zijn schouders. ‘Ga dan naar een dokter,’ zeg ik. Daar was hij al, antwoordt hij.
Meermaals reisde hij van huisarts naar apotheek naar huis naar huisarts naar reumatoloog. Elke specialist zette naalden in zijn zwellingen. Vocht en bloed gingen naar laboratoria. ‘Geen reuma, geen jicht,’ was de geleerde conclusie.
Daar zat mijn oom reuma- en jichtloos, nog steeds met dikke voet. Daar mocht hij dan wel iets ontstekingsremmends voor slikken, zoals diclofenac. ‘Maar het was toch geen ontsteking?’ vraag ik. Klopt, antwoordt mijn gezwollen en vermoeide familielid. En het klopt inderdaad, van de pijn.
Mijn oom laat zich met de diagnose ‘geen reuma, geen jicht’ naar huis sturen. De dokter heeft het serieus genomen. Maar de patiënt is nog niks wijzer en zwelt nog altijd, elke zoveel maanden van teen tot knie.
Ik adviseer: sla met je vuist op de huisarts balie. Of liever nog: leg je voet daar even neer. Wijs op de gestuwde bloedvaten en het verschil in omvang tussen links en rechts. Laat zien hoe je kreupelt en vertel hoe je niet kunt lopen-werken-functioneren, elke één-keer-in-de-zoveel-weken.
‘Maar de dokter weet het niet,’ werpt mijn oom tegen. Tja, wat mij betreft mag de dokter dan nog even verder nadenken. Meer onderzoek doen, een betere anamnese. Er moet toch een verklaring zijn voor het buiten zijn oevers treden van al dat lichaamsvocht?
Er móet toch een dokter dit terugkerend probleem kunnen verklaren en verhelpen, nu we tegenwoordig zoveel weten, meten en behandelen in de gezondheidszorg. Of moeten we ons er maar bij neerleggen dat er soms geen antwoord komt? Of ligt daar wellicht voor Hugo de schone taak om zich in dokterskuiten vast te bijten?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account