Je realiseren wat je collega niet weet. Als een schilder tot in detail een mens omschrijven. Per dag. Per dienst. Het is een kunst. En niet iedere verpleegkundige beheerst het. Sterker nog: Ik denk dat iedere verpleegkundige iets bij zou kunnen leren.
Ik ook. Ik maak met mijn hang naar proza de prachtigste verhalen. Amusant. Soms. Duidelijk. Waarschijnlijk. Onoverzichtelijk. Zeker weten. Maar wat moet er in? En wat niet? Bang om iets te missen, draaf ik geregeld door. De late dienst na mij is niet blij: die moet zes sfeerverslagen doorworstelen.
Ik ben ook wel eens bedroefd, geschokt soms. Over het handschrift van sommige collega’s. Die hadden eigenlijk dokter moeten worden. Of vanwege spelfouten: het drama van de d’s en t’s. Het willekeurig door elkaar gebruiken van ‘als’ en ‘dan’. Alsof we nooit op school hebben gezeten. Wat als de patiënt dat leest? Kan iemand die ‘benouwtheid’ of ‘hardvaalen’ schrijft, je leven redden?
Gebruik van omschrijvingen als ‘iets’ of ‘flink’. Hoeveel heeft een patiënt gegeten, als hij ‘een beetje’ at? Is de pijn onder controle als ik lees dat het ‘wel aardig’ gaat?
Een patiënt ‘neerzetten’. Het is een kunst. Uittekenen voor je collega wat je zag. Niks missen. Niks teveel opschrijven. Wie kan dat nou goed…
Ik ben helemaal met je eens.
soms krijgt ik het benouwt als ik zie hoe sommige collegas schreven, maar volgens ik bestaan er richtlijnen om te rapporteren.
Ik ben het er ook mee eens hoor, maar Andres.. let aub op je spelling!
Het is allemaal waar!
En ik vind ook dat er tijdens de opleidingen heel weinig aandacht aan wordt gegeven.
Ik kreeg tijdens de opleiding HBO-V wel Engels, maar Nederlands ho maar! Beetje raar.
Momenteel doe ik onderzoek naar de verpleegkundige overdracht waar rapportage onderdeel van is.
@ Andres; er bestaat dus geen landelijke richtlijn voor rapportage!!
Er is 1 (verouderde) landelijke richtlijn verpleegkundige verslaglegging waar rapportage een onderdeel van is, momenteel is het LEVV bezig deze richtlijn te herzien.
Er bestaat misschien geen landelijke richtlijn om te rapporteren, maar de SOAP methode geeft een goede houvast over de manier van rapporteren. En daar horen ook regels bij zoals dat je als verpleegkundige alleen zaken hoeft te rapporteren die afwijken van de beschrijving in het verpleegdossier. Zo krijg je geen lange verhalen en alleen afwijkende dingen van de patient.
Weet iemand waar artikelen staan over de SOAP methode waar beschreven staat dat dit een effectieve manier van rapporteren is??