We staan soms langer stil bij patiënten bij wie de aanpak niet aanslaat, dan bij patiënten die er wel goed op reageren. Daar zouden we meer aandacht voor moeten hebben.
Dagelijks zijn we bezig met de zorg voor onze patiënten en hun problemen. We werken ons in het zweet voor ze, en als het niet goed met ze gaat zetten we nog een tandje bij. Soms is er geen verbetering te zien. We zitten met de handen in het haar, overleggen met artsen, en staan ontevreden en teleurgestelde families te woord. Het zit ons dwars, omdat het verrichte werk niet het gewenste effect heeft op de patiënt. We denken er veel over na, praten erover, en zoeken naar oplossingen. Maar de patiënten waar het wel goed mee gaat? Daar wordt minder bij stil gestaan, terwijl dat ook de aandacht verdient.
Een 68-jarige dame met een gecompliceerde, narcistische persoonlijkheidsstoornis en al jaren bekend binnen de ggz, wordt bij ons opgenomen. Ze is haar huis uitgezet wegens (geluids)overlast. Ze wil geen behandeling en geen medicijnen. En ze is boos, vaak agressief, en scheldt verpleging en medecliënten uit. Maandenlang worden haar medicatie, gesprekken, en therapieën aangeboden. Ze ageert tegen alles, niets is goed, en alles is de schuld van anderen.
Mevrouw is agressief tegen andere cliënten en het personeel. Als de situatie onhoudbaar en te onveilig wordt, belandt ze uiteindelijk zelfs enige tijd in de separeerruimte. Nadat mevrouw hieruit terugkeert zien we stukje bij beetje een verbetering. Ik denk dat het mevrouw duidelijk werd dat ze op deze manier, met dit gedrag, nooit ergens geaccepteerd zou worden. Ze nam langzaamaan haar medicatie in, accepteerde begeleiding.
Mevrouw bleef weliswaar moeilijk in de omgang, maar werd wel milder en rustiger. Ook accepteerde ze dat ze in de toekomst niet zonder begeleiding kon wonen, iets waar ze altijd enorm tegen ageerde. Na tien maanden opname wordt mevrouw geaccepteerd voor een kamertje in een zorggebouw, waar zij nu alweer maanden naar tevredenheid woont en alle begeleiding accepteert.
We stonden er niet bij stil, maar deskundigheid, professioneel handelen, veel geduld en volhardendheid leidden ertoe dat dit doel bereikt is. En daar mogen we elkaar best voor complimenteren!
Geef jezelf en elkaar eens een schouderklopje. Kijk naar wat je samen allemaal bereikt op de afdeling. Dat is best veel toch? Misschien zijn we wel goed in wat we doen!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account