Dokters. Een populair onderwerp voor mij. Door het hand-in-hand werken met de langer-jassigen. Je loopt de hele dag tegen elkaar op en om elkaar heen. Geen wonder dat daar ook de nodige frustraties bij naar voren komen.
Heel eerlijk: ik ben goed bevriend met dokters. Maar soms moet ik even mijn zegje doen. Soms loopt de wel geoliede machine piepend en krakend.
Ik heb dagdienst. Veel visites lopen, dus veel dokters vandaag. Er moet een drain verwijderd. Een dokter en ik gaan aan het werk. Halverwege de klus, hoor ik de dokter met wie ik visite zou lopen achter het gordijn. Ik steek – al drain trekkend – mijn hoofd door het gordijn. ‘Wij kunnen even niet verder met de visite.’ Ik wuif met de drain om te bewijzen dat ik echt even niet meekan. De dokter knikt begrijpend: ‘Maar wij wel.’
De dokter loopt zijn visite. Zonder zuster. Weet kennelijk precies welke vragen ik had willen stellen. En denkt waarschijnlijk dat ik wel kan raden wat hij heeft besloten. Enigszins geïrriteerd arriveer ik aan de andere kant van het gordijn. Daar waar zusterloos visite is gelopen. Patiënt in tranen, vanmiddag volgt een gesprek. Over wel of geen kanker. De dokter heeft nog wel ‘even’ meegedeeld dat patiënt rekening moet houden met chemokuren. Ik ben woedend.
Waarom? Waarom moet dit nou zo? Ik spreek de dokter aan op wat mij stoort. Met knikkende knieën, dat wel. Want ik vind feedback geven doodeng en zeker aan een zelfverzekerde dokter. Maar ik doe het. De dokter kijkt mij aan. Kijkt door mij heen. Alsof alles gek en ondoordacht is wat mijn mond verlaat. Alsof wij tweeën niet dezelfde taal spreken. Halverwege mijn ‘ja maar…’ keert hij mij de rug toe. Drukte is zijn excuus, de poli wacht.
Zusters moeten opspringen en alles laten vallen wanneer dokters de afdeling bestormen. Patiënten moeten halfnaakt in de douche maar wachten. Want de dokters zijn zo druk. Broeders moeten niet van die lange en domme vragen stellen. Dokters moeten niet alles twee keer hoeven uitleggen. Dokters hoeven trouwens sowieso niets uit te leggen. Daarvoor zijn ze veel te druk bezet. En belangrijk ook.
Ik weet het. Het is slechts deze dag. En deze dokter. Velen weten beter. Maar waar o waar moet ik met mijn frustraties (en onbeantwoorde vragen) naartoe? Gelukkig is daar de Nursing-site. Heeft een dokter jou wel eens gefrustreerd?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account