Kunnen verpleegkundigen stoppen met werken? Langzamer aan doen of zelfs helemaal niks uitvoeren; het ligt niet in de aard van een pleeg. Maar wat nu als je moet?
Op kamer zeven ligt een patiënt en die wil alles zelf doen. Zelf deodorant smeren onder zijn armen, zelf eten en zelf uit bed komen. Ik word er helemaal onrustig van. Laat me u toch helpen, wil ik schreeuwen als ik de man bezig zie. Maar hij kijkt geïrriteerd op en ploetert dan verder. Ik zweet ervan.
En ik ben heus voor zelfzorg en zelfredzaamheid. Behoud van waardigheid heb ik hoog in het vaandel. Maar moet het ten koste van alles? De man vindt van wel, terwijl hij tergend langzaam schuift richting de rand van het bed.
Ik ben trouwens niet de enige die de man in zijn kraag wil vatten. Ook collega’s zie ik trekken aan zijn armen en benen. Die moeten kennelijk dezelfde les leren als ik. Moet ik tegen hen zeggen: laat hem met rust? Of moet ik wachten tot de man ook dat zelf doet?
Want meneer op kamer zeven is langzaam. Zijn van Parkinson doordrongen kaken weigeren te spreken, terwijl zijn hoofd er al van alles van heeft gedacht. Zijn ogen dreigen en schelden, maar op de toelichtende tekst moet ik steeds even wachten.
Ik zie de man worstelen om overeind te komen, terug zakken en het opnieuw proberen. Ik hoor zijn inspirerende verhalen over kleine overwinningen en grote frustraties. Hij waarschuwt dat hij zichzelf wil redden en ik tik mij op mijn vingers, als ze zich naar hem uitsteken. Jemig, hoe moet ik het helpen ooit afleren?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account