Op de afdeling kwam een man te liggen, laten we hem meneer Vonk noemen. De diagnose moest nog gesteld worden, dus niemand wist nog precies wat er aan de hand was. Wel wisten wij dat meneer af en toe pijn op de borst had.
Meneer Vonk is een spontane en gezellige man. We hebben veel gepraat, soms ging het over auto’s, maar het onderwerp kon ook afslaan op de mooiste club van het land: FC Groningen :-). Zo is het een aantal dagen gegaan. De dag begon met een lach en eindigde ook met een lach.
Totdat meneer een hartkatheterisatie (CAG) onderging. Want tot zijn grote verbazing bleek hij meerdere vernauwde kransslagaders te hebben. Meneer Vonk had het erg moeilijk met de uitslag. Hij raakte geëmotioneerd. De man die zo van een grap hield, lag plotseling in tranen in zijn ziekenhuisbed.
Uiteindelijk kreeg hij een `omleidingsoperatie’ (CABG) en daar wilde hij echt alles over weten. Ik heb hem toen een uitgebreide voorlichting gegeven. In het bed naast meneer lag ook een patiënt die een CABG had ondergaan. En hij beantwoordde ook veel vragen.
Uiteindelijk ging meneer Vonk naar een academisch ziekenhuis voor de CABG. En toen sloot het hoofdstuk. Want patiënt B stond al klaar.
Meneer Vonk was een patiënt die mij zal bijblijven. Want het begon met lachen maar veranderde in tranen. En dat vind ik zo bijzonder aan het werk van de verpleegkundige. De emotionele veranderingen die zich plotseling bij patiënten kunnen voordoen. Bij elke patiënt is het weer anders en van die afwisseling houd ik wel.
Hey hoi quintin,
Tijdens mij stages in ziekenhuis ging dit ook, lopende band werk , maar dit gaat ook in vz/vp huizen, voordat er 1 met ontslag gaat moet er eerst een nieuwe opname zijn anders mag degene niet met ontslag, allemaal om geld. als vp’er krijg je steeds meer dingen te doen in kortere tijd en voor zelfde salaris. belachelijk
succes op je stage
hoi hoi.
ja guintin, je verhaal herken ik meteen. in het ziekenhuis is het echt een lopende band. dat vind ik het leukste aan ziekenhuis afdelingen. de opnames zijn korter dan verz. en verp.huis. dus je maakt ook veel meer mee. dus leuker.
Dag Quinten,
Je weet het mooi te verwoorden. Leuk geschreven stukje! Ik ben ook student in een ziekenhuis en herken je beeld van het ‘ziekenhuisproces’. Dat klinkt in ieder geval al een stuk positiever dan ‘lopende band-werk’, wat afbreuk doet aan het mooie deel van de zorg voor je patiënt. De emoties, en hoe er mee om te gaan.
Succes verder, schrijf ze!