Mijn laatste werkweek in 2012, ik kan terugkijken op een goed jaar! Ik blik terug op mijn toegenomen caseload. Dit bevestigt de behoefte waar we als trajectbegeleiders in voorzien. Om aan deze zorgvraag te voldoen is ons team uitgebreid: is er in 2010 één collega gestart, zo zijn we per 1 januari 2013 met acht collega’s en ondersteunen we ruim 230 cliënten en hun mantelzorgers.
Als ik terugblik op 2012 zie ik positieve ontwikkelingen in de contacten die ik ben aangegaan en heb opgebouwd. Zo heb ik maandelijks overleg met een huisartsenpraktijk en bellen de huisartsen mij persoonlijk op om me te betrekken bij de zorg rondom een cliënt, om samen op huisbezoek te gaan, of om een nieuwe aanmelding te doen. Fijn dat de lijnen steeds korter en persoonlijker worden. Dit geldt ook voor thuiszorgorganisaties en woon-zorgcentra. Disciplines zien steeds meer de meerwaarde van de trajectbegeleider.
Ik besluit voordat het jaar voorbij is om nog even bij mevrouw Jansen langs te gaan. Nadat mevrouw thee heeft ingeschonken neemt ze tegenover me plaats aan de eettafel. Mevrouw vraagt aan mij: ‘Goh, heeft u eigenlijk ook kinderen?’ Ik antwoord dat ik twee kinderen heb, een jongetje en een meisje. Mevrouw vraagt waar ze nu zijn, nu ik aan het werk ben. Ik zeg: ‘Ik heb ze vanochtend naar de kinderopvang gebracht en vanmiddag haal ik ze weer op’. Ik zie mevrouw nadenken en haar blik verandert. Mevrouw reageert snel en kordaat en zegt: ‘Hoe kunt u als jonge moeder twee kleine kinderen wegstoppen in de opvang? U wilt toch als moeder de kinderen bij u hebben, zeker nu ze nog zo klein zijn?!’ Mevrouw gaat door in haar betoog en laat me figuurlijk alle hoeken van de kamer zien. In haar optiek ben ik een slechte moeder en dat moet ik weten ook! Tijdens het betoog van mevrouw probeer ik het gesprek een andere wending te geven en uiteindelijk lukte me dat. De sfeer verandert weer positief en na 5 minuten vraagt mevrouw: ‘Goh, heeft u eigenlijk ook kinderen?’ Ik denk: ‘Bezint eer gij begint! Het kan niet waar zijn, ik krijg een herkansing van deze mevrouw.’ Ik antwoord: ‘Ja, ik heb 2 kinderen een jongetje en een meisje’. Mevrouw vraagt: ‘Maar waar zijn ze nu dan?’ Ik antwoord, lerende van 5 minuten geleden: ‘Ze zijn momenteel thuis, oma past op, zodat ik kan werken’. Mevrouw kijkt me tevreden aan , dit is het antwoord wat ze wilde horen.
Als ik terugblik op mijn eigen ontwikkeling en kennis in 2012, zie ik dat ik snel leer en dat er heel veel leuke momenten in mijn werk zijn. Buiten dit alles ben ik ook trots op het feit dat er 2 columns van mij in de top 5 van 2012 stonden. Iedereen bedankt voor het lezen en de belangstelling voor mijn verhalen!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account