Jos Kaldenhoven vindt dat verpleegkundigen wat vaker met de handen op de rug zouden moeten verplegen, net zoals EHBO’ers dat wordt aangeleerd.
Heb jij wel eens eerste hulp verleend in je vrije tijd? De redactie van Nursing zoekt je!
Ik vind dat ik dat mag zeggen, want ik ben zowel verpleegkundige als (oud-)EHBO-er, alhoewel je tegenwoordig moet zeggen eerstehulpverlener. Ik ben in het verleden instructeur Eerste Hulp geweest en nam ook examens af voor het diploma Eerste Hulp.
Waarom is een verpleegkundige dan zo slecht als eerstehulpverlener? Dat komt omdat Eerstehulpverleners geleerd wordt heel protocollair volgens een stappenplan te werken en de meeste verpleegkundigen zien een probleem en die lossen het gelijk op. Als je op die manier bij de eerstehulpverlening te werk gaat, dan wil je nog wel eens wat belangrijks over het hoofd zien. Zoals ik ervoer op een examen waar een student verpleegkunde enthousiast een fors bloedende hoofdwond wilde gaan verzorgen, terwijl ze niet in de gaten had dat het slachtoffer bewusteloos was en geen ademhaling had…
Zie ook: ‘Is er een verpleegkundige aan boord?’
Een goede eerstehulpverlener weet niet alleen te handelen, maar die begint altijd met zijn handen op de rug. Eerst kijken; wat is er aan de hand, waar ligt het echte probleem? Ik heb daar ook in mijn werk bij de thuiszorg veel aan. Ik kan me nog heel goed een situatie herinneren van enkele jaren geleden waar ik bij een terminale cliënt die net uit het ziekenhuis kwam, een kennismakingsgesprek ging doen. De man lag in de huiskamer op een ziekenhuisbed, op de bank zaten een paar kleinkinderen, in de aan de kamer grenzende keuken zaten zes volwassenen met elkaar te praten en koffie te drinken. Verder waren er nog enkele mensen met elkaar in gesprek in de huiskamer. Voor mij was duidelijk wie de cliënt was, want die lag met een glimlach rond zijn mond het allemaal aan te zien.
Met of zonder de handen op de rug… Kom je ook naar Nursings Grote Thuiszorgcongres? We zien je graag op 27 juni in Ede >>>
Ik heb na de situatie even bekeken te hebben, me eerst maar gericht tot de man in het bed, en hem uitgelegd wat ik kwam doen. Mij was al snel duidelijk dat de man het prima vond dat het zo druk om hem heen was: ‘Dat ben ik altijd zo gewend, dit is voor mij echt thuis zijn!’ Normaal gesproken zou je als verpleegkundige wat meer rust in de kamer willen hebben, want zo hoort dat toch bij iemand die terminaal is?!
Door eerst even de situatie op me in te laten werken heb ik de situatie op de juiste manier in kunnen schatten. In de daarop volgende dagen heb ik daar veel profijt van gehad. De man wilde tot het laatst zijn leven leiden zoals hij dat gewend was en daar hoorde nou eenmaal de drukte bij. Een week later is hij op zijn eigen wijze overleden: de regie zelf in handen gehouden en ook zelf zijn tijdstip van overlijden bepaald. Ik heb daar veel van geleerd. Soms is zorg met je handen op de rug de echte zorg!
Jos Kaldenhoven was jarenlang een van de meest geliefde bloggers op nursing.nl. Al zijn blogs staan op zijn eigen blogpagina
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account